ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Eoin 6

แบ่งปัน

Aduḃairt Íosa leo, Is mise arán na beaṫaḋ: an té ṫig ċugam‐sa, ní ḃéiḋ ocras go bráṫ air, agus an té ċreideas ionnam‐sa, ní ḃéiḋ tart go bráṫ air.

Is í an spioraid do‐ḃeir beaṫa; ní ḟuil tairḃe ar biṫ sa ḃfeoil: na briaṫra atá ráiḋte agam liḃ, is spioraid agus is beaṫa iad.

Ná saoṫruiġiḋ an biaḋ ṫéiġeas amuġa, aċt saoṫruiġiḋ an biaḋ ṁaireas go dtí an ḃeaṫa ṡíorraiḋe, an biaḋ ḃéarfas Mac an Duine ḋaoiḃ: óir is airsean do ċuir an t‐Aṫair, Dia, a ṡéala.

Óir is é toil m’Aṫair, an uile ḋuine do‐ċí an Mac, agus ċreideas ann, go ḃfaiġeaḋ sé an ḃeaṫa ṡíosraiḋe, agus tógfad‐sa é an lá deiriḋ.

D’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé leo, Is é obair Dé, go gcreidfeaḋ siḃ san té do ċuir sé uaiḋ.

Gaċ a dtugann an t‐Aṫair ḋom, tiocfaiḋ sé ċugam, agus an té ṫig ċugam ní ċuirfiḋ mé uaim é ar ċor ar biṫ.

D’ḟreagair Síomón Peadar é, A Ṫiġearna, cia ċum a raċaimís? is agat‐sa atá briaṫra na beaṫaḋ síorraiḋe.

Is mise an t‐arán beo ṫáinig anuas ó neaṁ: má iṫeann duine an t‐arán so, mairfiḋ sé go deoiḋ: agus an t‐arán do‐ḃéarfad‐sa, is é m’ḟeoil é, tugaḋ ċum beaṫaḋ an tsaoġail.

Ní féidir le h‐aon duine teaċt ċugam‐sa, muna dtarraingiḋ an t‐Aṫair do ċuir uaiḋ mé, é: agus tógfad‐sa suas é an lá deiriḋ.

Óir is é arán Dé an t‐arán ṫig ó neaṁ anuas agus do‐ḃeir beaṫa do’n tsaoġal.

Is mise arán na beaṫaḋ.

Agus do ṫóg Íosa na bollóga; agus iar mbreiṫ buiḋeaċais dó, do roinn sé iad orṫa‐san do ḃí ’n‐a suiḋe; agus na h‐iasca, ċóṁ maiṫ, an oiread díoḃ do ṫeastuiġ uaṫa. Agus nuair fuaradar a sáiṫ, aduḃairt sé le n‐a ḋeisceablaiḃ, Bailiġiḋ an sprúilleaċ atá fágṫa, ċum naċ raċaiḋ éinniḋ amuġa.

Agus nuair do ḃí fá ṫuairim cúig staid fiċead nó deiċ staid fiċead d’iomraṁ déanta aca, do ċonnacadar Íosa ag siuḃal ar an ḃfairrge, ag tarraing i ngar do’n ḃád: agus do ḃí scannraḋ orṫa. Aċt aduḃairt seisean leo, Mise atá ann; ná bíoḋ eagla oraiḃ.