โยบ 18:1-17

แล้วบิลดัดชาวชูอาห์ตอบว่า “เมื่อใดท่านจะเลิกพูดแบบนี้? มีเหตุผลหน่อย แล้วเราจึงมาพูดกันได้ ทำไมเห็นเราเป็นวัวเป็นควาย โง่เขลาในสายตาของท่าน? ท่านผู้ทำร้ายตัวเองด้วยความเกรี้ยวกราด จะต้องให้โลกเริศร้างเพื่อท่านหรือ? และต้องให้หินผาเคลื่อนออกไปจากที่ของมันหรือ? “ตะเกียงของคนชั่วร้ายย่อมถูกดับ เปลวไฟของเขาไม่ลุกโชน ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืดไป และตะเกียงข้างตัวของเขาก็ดับไป ย่างก้าวที่มาดมั่นของเขาจะอ่อนล้า แผนการของเขาย้อนกลับไปเล่นงานตัวเขาเอง เขาเดินดุ่มเข้าไปในตาข่าย และหลงเข้าไปติดกับ กับดักจะงับส้นเท้าของเขา บ่วงแร้วจะรัดเขาไว้แน่น มีบ่วงแร้วซ่อนไว้ดักเขาบนพื้นดิน มีกับดักอยู่บนเส้นทางของเขา ความหวาดหวั่นจู่โจมเขาทุกด้าน คอยเล่นงานทุกย่างก้าว ความพินาศจ้องจะเขมือบเขา ภัยพิบัติเตรียมพร้อมที่จะตะครุบเมื่อเขาล้ม มันกัดกร่อนผิวหนังของเขา ความตายเริ่มกัดกินแขนขาของเขา เขาถูกลากออกมาจากเต็นท์ที่มั่นคงปลอดภัย และถูกนำลงมายังองค์กษัตริย์แห่งความหวาดหวั่นพรั่นพรึง ไฟอยู่ในเต็นท์ของเขา กำมะถันติดไฟเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่พำนักของเขา รากของเขาเหี่ยวเฉา และกิ่งก้านของเขาก็แห้งไป อนุสรณ์ของเขาพินาศไปจากโลก สิ้นชื่อไปจากแผ่นดิน