โยเอล 2:7-19

มันบุกเข้ามาเหมือนนักรบ ปีนกำแพงเหมือนทหาร มันเดินขบวนเข้ามาเป็นแนว ไม่มีแตกแถวเลย มันไม่เบียดเสียดกัน แต่ละตัวเดินตรงไปข้างหน้า ตะลุยฝ่าเครื่องกีดขวาง โดยไม่แตกแถว มันรีบรุดเข้าเมือง มันวิ่งไปตามกำแพง ปีนเข้าไปในบ้าน เข้าไปทางหน้าต่างเหมือนขโมย โลกสั่นคลอนต่อหน้าพวกมัน ฟ้าสวรรค์สั่นสะท้าน ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์มืดไป ดวงดาวอับแสง องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้อง ทรงนำกองทัพของพระองค์มา กองกำลังของพระองค์สุดคณานับ ผู้ที่เชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์ก็มีอานุภาพมาก วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งใหญ่ และน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก ใครเล่าจะทนอยู่ได้? องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “บัดนี้จงกลับมาหาเราอย่างสุดใจ ด้วยการถืออดอาหาร ร้องไห้ และคร่ำครวญ” จงฉีกใจ ไม่ใช่ฉีกเสื้อผ้า จงหันกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า เพราะพระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณและความเอ็นดูสงสาร ทรงกริ้วช้าและเปี่ยมด้วยความรัก ทรงอดพระทัยไว้ไม่ลงโทษ ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจหวนกลับมาสงสาร และทรงอำนวยพระพร ทรงให้มีธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา เพื่อถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า จงเป่าแตรในศิโยน จงประกาศการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์ และเรียกชุมนุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ จงรวบรวมประชาชน ชำระให้เป็นที่ประชุมอันบริสุทธิ์ จงประชุมผู้อาวุโส รวบรวมเด็กๆ แม้เด็กที่ยังกินนมแม่ ให้เจ้าบ่าวออกมาจากห้อง และให้เจ้าสาวออกมาจากหอ ให้ปุโรหิตผู้ปฏิบัติงานอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า ร่ำไห้อยู่ระหว่างมุขพระวิหารกับแท่นบูชา ให้พวกเขาทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงสงวนประชากรของพระองค์ อย่าให้มรดกของพระองค์เป็นที่เย้ยหยัน เป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติ อย่าให้ชนชาติทั้งหลายพูดกันว่า ‘ไหนล่ะพระเจ้าของพวกเขา?’ ” องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบ แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงหวงแหนดินแดนของพระองค์ และจะทรงเวทนาสงสารประชากรของพระองค์ องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตอบพวกเขาว่า “เราจะส่งเมล็ดข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันมาให้ จนเจ้าทั้งหลายอิ่มหนำสำราญ เราจะไม่ทำให้เจ้าตกเป็นเป้าของการเย้ยหยัน ของประชาชาติต่างๆ อีกต่อไป