Allah’ın kutsal sandığı Yeruşalim’e getiriliyor

Filistliler İsraillileri savaşta yendiler. Allah’ın kutsal sandığını alıp kendi memleketine götürdüler ve Dagon tapınağına koydular. Allah'ın sandığının önünde Dagon putu iki sefer yere düştü ve kırıldı. Bütün Filistin memleketinde çok hastalık ve ölüm oldu. Filistliler çok korktular. Onun için Allah’ın kutsal sandığı İsrail’e geri gönderdiler. Ama dönüş zamanında İsrailli yetmiş kişi sandığı açtı ve Rab onları hemen öldürdü. İsrailliler çok korktular. Allah’ın kutsal sandığı yirmi sene bir köyde bırakıp ona dokunmadılar. (1.Samuel 5-7:2)

Allah’ın kutsal sandığı özel bir şeydi. O bir nişandı. Sandık Allah ve İsraillilerin arasındaki antlaşmayı gösteriyordu, Allah İsraillilerin arasında yaşıyordu. Sandık çok kutsaldı. Kutsal demek Allah onu kendi kuvvetiyle koruyordu. Eğer günahlı bir kişi ona dokunursa hemen ölürdü. İsraillilerin günahları affedilsin diye Allah’ın baş hizmetçisi senede bir kere Allah’ın kutsal sandığının üstüne kurban kanı döküyordu.

Davut kral olduktan sonra Yeruşalim’i ele geçirip oraya taşındı. Allah’ın kutsal sandığını köyden alıp yanına getirmeye istedi. Böylece Davut’la askerleri sandığı almaya gittiler. Sandığı yeni bir öküz arabasına koydular. Davut ve bütün İsrail halkı Rab’bin önünde müzik çalarak ilahiler söyleyerek bu büyük olayı bütün kuvvetiyle kutluyordu.

Ama öküzler bir anda kösteklendi. Uzza adlı bir adam elini uzatıp Allah’ın sandığını tuttu. Rab saygısız davranan Uzza’ya öfkelendi onu orada öldürdü.

Davut Rab’bin Uzza’yı cezalandırdı için öfkelendi ama sonra Rab’den korktu. Davut, “Rab’bin sandığı nasıl olur da bana gelir?” diye düşündü. Sandığı gene bir köyde bıraktılar. Rab sandığa bakan aileyi bereketledi.

Allah’ın sandığına bakan ailenin bereketlendiği duyan Davut gene sandığı Yeruşalim’e getirmeye kalktı.

Bütün halk Allah’ın kutsal sandığını sevinçle Yeruşalim’e getirdiler. Çok kurban kestiler. Davut büyük sevinç içinde Rabbin önünde bütün kuvvetinle oynuyordu. Sandık Yeruşalim’e geldiğinde Davut kadın erkek herkese yemek dağıttı. Sonra herkes evine döndü.

Rab’bin kutsal sandığı Yeruşalim’e varınca, Saul’un kızı Mikal pencereden baktı. Rab’bin önünde yarı bele kadar çıplak, oynayıp zıplayan Kral Davut’u gördü ve ona mahana buldu. Sonra Davut evine döndü, Mikal onu karşılamaya çıktı.

Mikal, “İsrail Kralı bugün kendisini çok aşağıladı, kullarının ve hizmetçilerin önünde soyundun.”

Davut, “Babanın ve onun bütün soyu yerine beni seçen ve halkı İsrail’e kral yapan Rab’bin önünde oynadım!” diye karşılık verdi, “Evet, Rab’bin önünde oynayacağım. Üstelik kendimi bundan daha da küçük düşüreceğim, hiçe sayacağım. Söz ettiğin o hizmetçiler de beni övecekler.”

Saul’un kızı Mikal bunu yaptığı için kızanları hiç olmadı.

Rab bizim için büyük bir şey yaptığı zaman O’nun önünde sevinçle coşalım. Sevincimizi göstermeye utanmayalım. Sevincimiz ona şan getiriyor. Rab’bimizi övüp yüceltmekle herkese O’nun bizim için kıymetini gösterelim.