Davut Allah’a bir tapınak (dua evi) yapmak istiyor

Kral Davut Yeruşalim’de olan sarayına yaşamaya geçti. Allah İsraillilerin etraflarında olan düşman halklarla barış ve rahatlık verdi.

İsrailliler çölde dolaşıp yaşarken Allah’ın dua evi bir çadır halindeydi. Bunun için kral Davut sıkıldı. Allah’ın dua evi hâlâ bir çadır gibi kalmasını istemedi. Kendisi bir sarayda yaşıyordu, bunun için Rab için de saray kadar güzel bir tapınak (dua evi) yaptırsın istedi.

Ama Rab Davut’a peygamber Natan’ı yolladı. Natan Davut’a şöyle dedi: “Her Şeye Egemen Rab diyor ki, halkım İsrail’e önder olasın diye seni kırdan çayırlardan koyun gütmekten aldım. Gittiğin her yerde seninleydim. Önünden bütün düşmanlarını yok ettim. Adını dünyadaki büyük adamların adı gibi büyük yapacağım. Sen öldükten sonra, senin oğlunun krallığını çok büyük ve kuvvetli yapacağım. İnsanlar bana dua etmeleri için o bana tapınak (dua evi) yapacak. Ben ona baba olacağım, o da bana oğul olacak. Senin önünden Saul’u kaldırdım. Ona göstermediğim sevgiyi sana göstereceğim. Soyun ve krallığın sonsuza kadar önümde duracak; senin soyundan gelen sonsuza kadar hep kral olacak”

Davut bunu duyunca Rab’bin önünde oturdu ve onu yüceltti. “Ey Egemen (kimseden akıl almaz, hiç kimse Onun yapmak istediği şeyi değiştiremez, hiç kimse Onu kontrol edemez) Rab, ben kimim, ailem nedir ki, beni bu duruma getirdin?” diye dua etti, “Yücesin (aklığımız ermediği kadar büyük), ey Egemen Rab! Bir benzerin yok, senden başka Allah da yok!”

Davut iyi bir şey yapmak istedi ama Rab ona izin vermedi. Rab bu tapınak (dua evi) yapma işini Davut’un oğlu Süleyman’a verecekti. Aslında Rab Davut’un yapmak isteği işten hoşlandı ve ona büyük bir söz verdi. Bunun için Davut Rab’bi övdü.

Davut bize bir örnektir. Bazen Rab için iyi işler yapmak istiyoruz ama bizim planladığımız şeyler Rab’bin istediği değildir. Bunun için lazım Rab’bin isteğini kabul edelim, planladığımız işi bırakalım. Yapmak istediğimiz şeyi eğer Rab durdurursa, Davut gibi biz de Rab’bi yüceltelim.