Yaşayan bebeğin anası

Bir gün aralarında problemi olan kendini satan iki kadın gelip Kral Süleyman’ın önünde durdular. Kadınlardan biri krala şöyle dedi:

“Efendim, bu kadınla ikimiz aynı evde yaşıyoruz. Birlikte yaşadığımız bu zamanda ben bir çocuk doğurdum. İki gün sonra o da doğurdu. Evde yalnızdık, ikimizden başka hiç kimse yoktu. Bu kadın geceleyin çocuğunun üstüne yattığı için çocuk boğulup ölmüş. Gece yarısı, ben uyurken, bu kadın kalkıp benim bebeğimi almış, kendi kucağına yatırmış, kendi ölü bebeğini da benim kucağıma koymuş. Sabahleyin erken oğlumu emzirmek için kalktığımda, kucağımda ölmüş bebeği buldum. Ama sabah ayazında iyice bakınca, onun benim çocuğum olmadığını anladım.”

Bunu duyan öbür kadın, “Hayır! Yaşayan çocuk benim, ölü olansa senin!” diye anlatan kadını azarladı.

Birinci kadın, “Hayır! Ölen çocuk senin, yaşayan çocuk benim!” diye karşı koydu. Kralın önünde bağırıp çekişmeye başladılar.

Kral Süleyman, “Biri, ‘Yaşayan çocuk benim, ölü olan senin’ diyor, öbürü, ‘Hayır! Ölen çocuk senin, yaşayan benim’ diyor. O zaman bana hemen bir kılıç getirin!” dedi.

Kılıcı getirilince, kral, “Yaşayan çocuğu ikiye bölüp yarısını birine, yarısını öbürüne verin!” diye buyurdu.

Yaşayan çocuğun esas anasının yüreği oğlu için çok sızladı hemen krala, “Aman efendim, sakın çocuğu öldürmeyin! Çocuğu bu kadına verin!” diye yalvardı.

Öbür kadınsa, “Çocuk ne benim ne de senin olsun, onu ikiye bölsünler!” dedi.

O zaman kral hemen kararını verdi: “Durun. Sakın çocuğu öldürmeyin! Birinci kadına verin" dedi.

Kralın verdiği bu doğru kararı duyan bütün İsrailliler şaşıp kaldılar. Herkes Süleyman'ın akıllılığı ve doğru karar vermesi Allah vergisi olduğunu anladı.

Yaşayan bebeğin anısının yüreği kızanı için öyle sızladı ki, bebeği öbür kadına onu vermeye hazırdı yeter ki bebeği ölümden kurtulsun. Bu ana gibi Allah’ın yüreği de bizim için acıyıp sızlıyor. Rab istiyor bizi sonsuz ölümden kurtarsın. Kızanlarımıza torunlarımıza bizi seven, sonsuz ölümden kurtaran Allah'ımız için anlatalım ve öğretelim.