Yunus Ninova’ya gidiyor

Büyük balık Yunus’u deniz kenarında kustu. Yunus Rab'bin sözü dinledi, kalkıp Ninova'ya gitti. Ninova çok büyük bir kasaba idi. İnsan onu ancak üç günde dolaşılabilirdi. Yunus kasabaya girip dolaşmaya başladı. Ninovalılara, “Kırk gün sonra Ninova yıkılacak!” diye bağırmaya başladı.

Ninova halkı Allah'a inandı. Oruç tutarak büyüğünden küçüğüne kadar hepsi çula (keçi kılından dokunmuş bir örtü) sarındı.

Ninova Kralı olanları duyunca, kral iskemlesinden kalkıp kaftanını (uzun ipekten işlenmiş bir bagaj) çıkardı, çula sarınarak kül üstüne oturdu. Sonra Ninova halkına şu buyruğu verdi:

“Kral, zengin ve büyük ailelerin buyruğudur: Hiçbir insan ya da hayvan – ister sığır, ister koyun yada keçi olsun – ağzına bir şey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek. Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarınsın. Herkes var gücüyle Allah'a yalvarsınlar. Herkes kötü yoldan vazgeçsin. Belki o zaman Allah fikrini değiştirip bize acır, büyük öfkesinden döner de yok olmayız.”

Allah Ninovalılar'ın pişman olup kötü yoldan döndüklerini görünce, onlara acıdı, merhamet etti. Kasabayı yok etmekten vazgeçti.

Yunus buna çok gücenip öfkelendi. Rab'be şöyle dua etti: “Ah, ya Rab, ben daha evimden yola çıkmadan önce böyle olacağını biliyordum. Sana bunu söylemedim mi? İşte bunun için Tarşiş'e kaçmaya çalıştım. Biliyordum ki sen lütfeden, acıyan, tez öfkelenmeyen, sevgisi engin, cezalandırmaktan vazgeçen bir Allah'sın. Ya Rab, lütfen şimdi canımı al. Çünkü benim için ölmek yaşamaktan iyidir.”

Rab, “Neden öfkeleniyorsun? Buna hakkın var mı?” diye karşılık verdi.

Yunus kasabadan çıktı. Güneşin doğduğu tarafında kasabaya yakın bir yerde durdu. Kendisine bir çardak yaptı, gölgesinde oturup kasabanın başına neler geleceğini görmek için beklemeye başladı. Hava çok sıcaktı. Rab Allah öyle yaptı ki Yunus’a gölge olsun ve canı sıkılmasın diye Yunus’un yanı peşinde bir otu büyüttü. Yunus buna çok sevindi. Ama sabah olunca güneş doğar doğmaz, Allah'ın yolladığı bir yemiş kurdu otu kemirip kuruttu. Güneş doğunca o taraftan Allah çok sıcak yakıcı bir rüzgar estirdi. Güneşin sıcaklığı Yunus’un başına vurdu ki az kalsın bayılacaktı. Ölümü dileyerek, “Benim için ölmek yaşamaktan iyidir” dedi.

Ama Allah, “Ot kurudu diye öfkelenmeye hakkın var mı?” dedi.

Yunus, “Elbette hakkım var, ölesiye öfkeliyim” diye karşılık verdi.

Rab, “Ot bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu” dedi, “Sen ot için birşey yapmadın, onu büyütmedin ama canın sıkıldı. Ben Ninova'ya, o koca kasabaya acımayayım mı?”

Allah’ın merhameti büyüktür. Her yarattığı şeyi düşünüyor ve ona bakıyor. Ninovalılar savaşlarda çok kötü şeyler yapmışlar. Ama Allah gene de onları sevdi. İstedi onlar kurtulsunlar. Ninovalılar İsraillilerin düşmanları olduğu halde Allah Ninova’ya İsrailli bir peygamberi gönderdi. Yunus hiç istemedi gitsin ama gene de Rab’bin işini durduramadı.

Bu ot meselesi ile Rab Allah kendi yüreğini Yunus’a açıklamaya çalıştı. Rab bizim gibi düşünmüyor. Allah dünyada olan her insanın halini görüyor. Yarattığı bütün insanları seviyor. Çok istiyor her insan kurtulsun. Rab Yunus’u düşmanlarına gönderdi onları tövbe ettirsin, Rab’be döndürsün. Rab bizi de gönderiyor. İster dostumuz ister düşmanımız olsun fark etmez. Rab istiyor herkese anlatalım onlar için neler yaptığını. Çünkü Rab onları çok seviyor ve acıyor.