Популярні біблійні вірші з لُوقا 14

Поділитись

”جے کوئی میڈے کولھ آوے تے آپنڑے پِیُو، ماء، ذال، بال، بِھرا تے بھینڑاں بلکہ آپنڑی جان نال وی دُشمنڑی نہ رکھے، او میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا۔

جیہڑا کوئی آپنڑی صلیب چا تے میڈے پِچُھوں نہ آوے او میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا۔

کیوں جو جیہڑا کوئی آپنڑے آپ کُوں وڈا بنڑیسی او چھوٹا کیتا ویسی تے جیہڑا آپنڑے آپ کُوں چھوٹا بنڑیسی او وڈا کیتا ویسی۔“

بس اِیں طرحاں تُہاڈے ءچوں جیہڑا کوئی آپنڑا سبھ کُجھ چھوڑ نہ ڈیوے، میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا۔

کیوں جو تُہاڈے ءچوں ایجھا کوݨ ہے جو جِیں ویلے او ہِک بُرج بنڑاوݨ چاہوے تاں پہلے بہہ تے لاگت دا حساب نہ کر گِھنے جو ’کیا میڈے کولھ اُوندے بنڑاوݨ دا سامان ہے یا نئیں؟‘ اِینویں نہ تھیوے جو جِیں ویلے بنیاد رکھنڑ دے بعد اُونکُوں مکمل نہ کر سگے، تاں ڈیکھنڑ آلے ایہ آکھ تے اُوندے اُتے کِھلنڑ شروع کرݨ جو ’اِیں بندے بُرج بنڑاوݨ شروع تاں کیتی پر مکمل نہ کر سگیا۔‘

بلکہ جڈاں تُوں دعوت کریں تاں غریباں، ٹُنڈیاں، مَنڈیاں تے اندھیاں کُوں سڈ، تے تیکُوں برکت مِلسی، کیوں جو اُنہاں دے کولھ کُجھ نئیں جیندے نال او تیڈا احسان لہا سگن، تے تیکُوں اِیں احسان دا بدلہ راستبازاں دی قیامت ءچ مِلسی۔“

نمک چنگا تاں ہے پر جے نمک دا مزہ ویندا راہوے تاں اُونکُوں کیہڑی چیز نال نمکین کیتا ویسی؟ نہ او زمین دے کم دا راہسی تے نہ ای کھاد دے۔ لوک اُونکُوں باہر سَٹ ڈیندے ہِن۔ جیندے سُنڑݨ دے کَن ہووݨ او سُنڑ گِھنے۔“