Популярні біблійні вірші з मर्कुस 4

Поділитись

तसौ येसु उठिबानाइ बिहार-बातास आउँ पानिक् छ्‌यालुकलाइ हप्‍काहिन् बोल्‍लोक्, “सान्त भेहिंक्! ठम्हिहिंक्!” तसौ ताट्‌काले बिहार-बातास ठम्‍लकुन् आउँ छ्‌यालुकलकौ सान्त भेइहाल्‍लकुन्। तसौ येसुइ चेलालकलाइ यन्हिं बोल्‍लाहा, “तोहोराखर्ह्‌वा किसा यरङ् करिहिन् डराहोला? खै तोहोराखर्ह्‌वाक् बिस्वास?”

तसौ उखर्ह्‌वा एकदमे डरालुहुन् आउँ एक-अर्काक्‌सङ्‌हिं यन्हिं बाज्बा ठाल्‍लुहुन्, “यि कुन्‌ग्वा हाँ? बिहार-बातास आउँ पानिक् छ्‍यालुकुहु यक्‍राक् आग्‍या मानट्‌थ्ला!”

येसुसेहे एक्टा गेर्वा पारिबानाइ डोङाक् पाछारिक्‌पटि सुतिहिन् बस्ल रैल्हक्। तसौ चेलालके ओक्‍रानि यन्हिं बाजिहिन् जागालिहिंक्, “गुरु! गुरु! हामि ता मोर्बा लागिगलुहुगे, किसा तोरालाइ किच्‍छुक् वास्ता बोइने?”

तसौ फेरि येसुइ उखर्ह्‌वालाइ बोल्‍लाहा, “तोहोराखर्ह्‌वाइ किवा सुन्ल धरहला उ कहिनै ध्यान देहो! ओरोङ् करिबुने परमेस्वरे तोहोराखर्ह्‌वालाइ ध्यान देलभन्दा अज्झ बर्ता बुझ्लाहार बानाहेर्ला।

येसुइ फेरि बोल्‍लाहा, “परमेस्वरक् राज्जे एकजेना मानुसे आफ्निक् बारिमा बिचहन छर्लक् ठिकन् हो। उ मानुस सुतेटौ, जागिहिन् बसेटौ दिनुहुमा रातुहुमा उ बिचहनलक् उठिहिन् बर्टे जायला। तर उ कहने बर्‌हेला बाजिहिन् ओक्‍रानि थाहाय नाँभेक्।

जक्‍राक् सुन्बाक् कान रहेक्ला, ओहिं सुन्ल कहिनलक् बुझुस्!”