Lukas 12 سے مشہور بائبلی آیات

شئیر

Siet uk jie [nu] reed; wiels, en eene Stund, en de jie nich meenen (denkjen), kjemt de Menschensän.

Doch sieekjt sien Rikj, un dit woat junt doatoo jejäft woaren.

Oba hee säd to an: Paust opp un heet junt fa aulem Jiez (jierich sennen), dan nich wan wäa Äwafluss haft, besteit sien Läwen - von sien Habungoot.

Dan wua jun Schauz es, doa woat uk jun Hoat sennen.

Ooda wäa von junt kaun met Sorjen to siene Läwenstiet eene Ell (eene kjliene Tiet) doatoo doonen?

Oba hee säd to siene Jinja: Doawäajen saj ekj junt: Sorcht nich fa daut Läwen, waut jie äten sellen, uk nich fa dän Lief, waut jie auntrakjen sellen.

Oba uk aule Hoa opp junem Kopp sent jetalt. Habt nich Angst! Jie sent mea wieet aus väl Spoalinja.

Enjst die nich, du kjliene Häad, dan daut haft junem Voda wooljefaulen, junt daut Rikj to jäwen.

Betracht de Kraujen, daut dee nich seien un nich arnten, see ha nich Väarotskoma un nich Schienen, un Gott foodat an doch; wooväl mea se jie wieet aus de Väajel?

Uk jie sieekjt nich doano, waut jie äten ooda drinkjen sellen, un siet nich orruich (twiewelnt)

Oba wan oppe Stap daut Grauss daut vondoag es un morjen em Owen jeschmäten woat, Gott soo bekjleet, wooväl mea junt, Kjliengloowsche!

Oba nuscht es vedakjt, waut nich opjedakjt woat, un vestoaken, waut nich bekaunt woaren woat