یوحنا 1 سے مشہور بائبلی آیات

شئیر

ولی تومأمٚ اوشأنی‌یَ کی اونَ قوبیل بوکودٚد و اونَ ایمأن بأوٚردٚد، اَ ایقتدأرَ فأدَه کی خودا زأکأن بٚبٚد.

جٚه اَزل «کلمه» بو، «کلمه» خودا اَمرأ بو و«کلمه»، خودا بو.

اون هو نوری ایسه کی ظولومأت میأن سو زٚنِه و ظولومأت هیوخت نتأنِه اونَ خأموشَ کونه.

«کلمه»، اینسأن بوبوسته و اَ زیمینٚ رو و اَمی میأن زٚندیگی بوکود. اون لبألب جٚه فیض و رأستی بو. اَمأن اونی جلالَ اَمی چومأنٚ اَمرأ بیدِییم اَمی آسمأنی پِئر، خودا پٚسرٚ جلال کی اونی مأنستَن نٚنَه.

هر چی کی نٚهأ، اونی دٚسٚ اَمرأ خلق بوبوسته و هیچی نٚنَه کی اون خلق نوکوده بی. زٚندیگی در اون نٚهأ بو و اَ زٚندیگی بی شک تومأمٚ آدمأنٚ رِه نور بو.

فردأیی، یوحنا، عیسایَ بیدِه کی اونی ور اَمؤندره. پس مردومَ بوگفته: «فأندرید! اَن هو بٚرّه‌یی ایسه کی خودا اوسه کوده، کی تومأمٚ دونیأ مردومٚ گونأیأنٚ بٚخشئنٚ وأسی قوربأنی به.

گرچی کی اون دونیأیَ خلق بوکوده بو، ولی وختی کی بأمؤ اَ دونیأ میأن، هیکس اونَ نشنأخته بو. اون خو قومٚ ورجأ بأمؤ، ولی حتّا اوشأنم اونَ قوبیل نوکودٚد.

او رأس‌رأسِی نور کی هر اینسأنی‌یَ روشنی فأدِه، اَ جهانٚ میأن اَمؤندوبو.

چونکی خودا حوکمأنَ موسا بأوٚرده، ولی فیض و رأستی‌یَ، عیسای مسیح.