Lukas 13
13
Vemonunk to Veseenunk un Busse doonen
1Oba doa kjeemen atelje to de selwje Tiet doatoo, dee am von de Galiläa berechten, dän äa Bloot Pilatus vemischt haud met äare Opfa. 2Un hee auntwuad un säd to an: Meen jie, daut dise Galiläa jratre Sinda wieren aus aul dee aundre Galiläa jewast sent, wiels see dit jeläden ha? 3Nä, saj ekj junt, oba wan jie nich omdenkjen (Busse doonen), woa jie aula krakjt soo omkomen. 4Ooda jane achtieen, opp dän de Torm en Siloa foll un an doot schluach; meen jie, daut dee jratre Sinda jewast sent aus aule aundre Menschen, dee en Jerusalem wonen? 5Nä, saj ekj junt, oba wan jie nich omdenkjen (Busse doonen), woa jie aula krakjt soo omkomen.
Daut Jlikjnis vom Fiejenboom
6Oba hee säd dit Jlikjnis: Daut haud eena eenen Fiejenboom, de en sienem Wiengoaden jeplaunt wia, un hee kjeem, un socht Frucht aun am, oba funk kjeene. 7Oba hee säd toom Wiengoadna: Kjikj, dree Joa kom ekj un sieekj Frucht aun disem Fiejenboom un finj kjeene. Hak am auf, wuarom vedoaft dee daut Launt? 8Oba hee auntwuad un säd to am: Har, lot am noch dit Joa stonen, bot ekj om am jegroft un Dung (Mest) jestreit ha; 9un wan hee Frucht brinjt, dan es goot, oba wan nich, soo hak am dan auf.
Eene Fru woat aum Sabat jeheelt
10Oba hee lieed en eene Sienagog aum Sabat. 11Un kjikj, [doa wia] eene Fru, dee achtieen Joa eenen Jeist de Krankheit haud; un dee wia vekjräpelt un kunn sikj goanich opprechten. 12Oba aus hee ar sach, roopt Jesus ar no sikj un säd to ar: Fru, du best erleest von diene Krankheit! 13Un läd ar de Henj opp, un plazlich recht see sikj opp un veharlicht Gott. 14Oba de Sienagog Väastona, wia onwellich, wiels (daut) Jesus aum Sabat jeheelt haud, un säd toom Volkj: sas Doag sent et, aun dän maun oabeiden saul; aun dise komt un lot junt heelen, un nich aum Sabatdach. 15Oba de Har auntwuad am un säd: Heichla! Binjt nich een jiedra von junt aum Sabat sienen Oss ooda Äsel vonne Kjrebb loos un leit am wajch un drenkjt am? 16Oba dise [Fru], de eene Dochta von Abraham es, dee de Soton jebungen haud, kjikj, achtieen Joa, wia daut nich needich, [daut see], loosjebungen wort von disem Jespaun aum Sabatdach? 17Un aus hee dit säd, worden aule siene Jäajna beschämt; un de gaunze Menj (Volkj) freiden sikj äwa aul de harliche Dinj, dee von am jedonen worden.
Daut Jlikjnis vom Sampkuarn un dän Suadieech
18Donn säd hee: Wäm es daut Rikj Gottes jlikj, un met wäm saul ekj daut vejlikjen? 19Daut es jlikj (to vejlikjen) eenem Sampkuarn, daut een Maun jenomen haud un en sienem Goaden schmeet; un daut woss un wort een Boom, un de Väajel vom Himmel naste sikj en siene Asta.
20Un wada säd hee: Wäm saul ekj daut Rikj Gottes vejlikjen? 21Daut es eenem Suadieech jlikj, däm eene Fru neem un nenn deed en 3 Scheffel (Mot) Weitmäl, bat et gaunz derchjesuat wia.
De enje Puat – De Ieeschte un Latste
22Un hee waundad derch de Städa un Darpa, endäm hee lieed un no Jerusalem reisd.
23Oba donn säd eena to am: Har, sent daut mau weinje dee jerat woaren? Oba hee säd to an: 24Kjamft doano, derch de enje Däa (Puat) nentogonen; dan väle, saj ekj junt, woaren sieekjen nentogonen un daut nich kjennen. 25Sooboolt, de Hushar oppjestonen es un de Däa toojeschloten haft, un jie aunfangen, buten to stonen un aune Däa to kloppen un to sajen: Har, moak ons opp! Un hee woat junt auntwuaden un sajen: Ekj kjan junt nich [un weet nich], wua jie häa sent; 26Dan woa jie aunfangen to sajen: Wie ha ver die jejäten un jedrunken, un opp onse Gaussen hast du jelieet. 27Un hee woat sajen, rädent to junt: Ekj saj junt, ekj kjan junt nich, wuahäa jie sent; got wajch von mie, aule de Ojjerajchtichkjeit doonen! 28Doa woat daut Hielen un daut Tänenkjnirschen sennen, wan jie seenen woaren Abraham un Isaak un Jakob un aule Profeeten em Rikj Gottes, oba jie woaren rutjeschmäten woaren. 29Un see woaren komen vom Sonnoppgank (Oosten) un Sonnunjagank (Wasten), un vom Nuaden un Sieden un woaren sikj aum Desch lajen (saten) em Rikj Gottes. 30Un kjikjt, daut sent de Latste, dee doa de Ieeschte sennen woaren, un sent de Ieeschte, dee doa de Latste sennen woaren.
Kloagen äwa Jerusalem
31En de selwje Stund kjeemen eenje Farisäa doatoo un säden to am: Go wajch un trakj wajch von hia, dan Herodes well die dootmoaken. 32Un hee säd to an: Got han un sajcht disem Foss: Kjikj, ekj driew Dämonen ut un doo (vollbrinj) heelen vondoag un morjen, un aum dredden Dach woa ekj opphieren (sie ekj aum Ziel). 33Doch daut es needich, daut ekj vondoag un morjen un aum näakjsten Dach hinjawäajes sie; dan daut es nich mäajlich, daut een Profeet buta (nich en) Jerusalem omkjemt.
34Jerusalem, Jerusalem, dee doa de Profeeten ombrinjt un steenicht, dee no die jeschekjt sent! Woo foaken wull ekj diene Kjinja vesaumlen, aus eene Han äa Broodsel unja de Flichten, un jie wullen nich. 35Kjikjt, jun Hus woat junt äwaloten. Oba ekj saj junt: Jie woaren mie nich seenen, bot (dee Tiet) daut kjemt, daut jie sajen woaren: «Jeloft (jesäajent) es, dee doa kjemt em Har sienen Nomen!» {Ps.118,26}
موجودہ انتخاب:
Lukas 13: PBJHF
سرخی
شئیر
کاپی
کیا آپ جاہتے ہیں کہ آپ کی سرکیاں آپ کی devices پر محفوظ ہوں؟ Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.
Lukas 13
13
Vemonunk to Veseenunk un Busse doonen
1Oba doa kjeemen atelje to de selwje Tiet doatoo, dee am von de Galiläa berechten, dän äa Bloot Pilatus vemischt haud met äare Opfa. 2Un hee auntwuad un säd to an: Meen jie, daut dise Galiläa jratre Sinda wieren aus aul dee aundre Galiläa jewast sent, wiels see dit jeläden ha? 3Nä, saj ekj junt, oba wan jie nich omdenkjen (Busse doonen), woa jie aula krakjt soo omkomen. 4Ooda jane achtieen, opp dän de Torm en Siloa foll un an doot schluach; meen jie, daut dee jratre Sinda jewast sent aus aule aundre Menschen, dee en Jerusalem wonen? 5Nä, saj ekj junt, oba wan jie nich omdenkjen (Busse doonen), woa jie aula krakjt soo omkomen.
Daut Jlikjnis vom Fiejenboom
6Oba hee säd dit Jlikjnis: Daut haud eena eenen Fiejenboom, de en sienem Wiengoaden jeplaunt wia, un hee kjeem, un socht Frucht aun am, oba funk kjeene. 7Oba hee säd toom Wiengoadna: Kjikj, dree Joa kom ekj un sieekj Frucht aun disem Fiejenboom un finj kjeene. Hak am auf, wuarom vedoaft dee daut Launt? 8Oba hee auntwuad un säd to am: Har, lot am noch dit Joa stonen, bot ekj om am jegroft un Dung (Mest) jestreit ha; 9un wan hee Frucht brinjt, dan es goot, oba wan nich, soo hak am dan auf.
Eene Fru woat aum Sabat jeheelt
10Oba hee lieed en eene Sienagog aum Sabat. 11Un kjikj, [doa wia] eene Fru, dee achtieen Joa eenen Jeist de Krankheit haud; un dee wia vekjräpelt un kunn sikj goanich opprechten. 12Oba aus hee ar sach, roopt Jesus ar no sikj un säd to ar: Fru, du best erleest von diene Krankheit! 13Un läd ar de Henj opp, un plazlich recht see sikj opp un veharlicht Gott. 14Oba de Sienagog Väastona, wia onwellich, wiels (daut) Jesus aum Sabat jeheelt haud, un säd toom Volkj: sas Doag sent et, aun dän maun oabeiden saul; aun dise komt un lot junt heelen, un nich aum Sabatdach. 15Oba de Har auntwuad am un säd: Heichla! Binjt nich een jiedra von junt aum Sabat sienen Oss ooda Äsel vonne Kjrebb loos un leit am wajch un drenkjt am? 16Oba dise [Fru], de eene Dochta von Abraham es, dee de Soton jebungen haud, kjikj, achtieen Joa, wia daut nich needich, [daut see], loosjebungen wort von disem Jespaun aum Sabatdach? 17Un aus hee dit säd, worden aule siene Jäajna beschämt; un de gaunze Menj (Volkj) freiden sikj äwa aul de harliche Dinj, dee von am jedonen worden.
Daut Jlikjnis vom Sampkuarn un dän Suadieech
18Donn säd hee: Wäm es daut Rikj Gottes jlikj, un met wäm saul ekj daut vejlikjen? 19Daut es jlikj (to vejlikjen) eenem Sampkuarn, daut een Maun jenomen haud un en sienem Goaden schmeet; un daut woss un wort een Boom, un de Väajel vom Himmel naste sikj en siene Asta.
20Un wada säd hee: Wäm saul ekj daut Rikj Gottes vejlikjen? 21Daut es eenem Suadieech jlikj, däm eene Fru neem un nenn deed en 3 Scheffel (Mot) Weitmäl, bat et gaunz derchjesuat wia.
De enje Puat – De Ieeschte un Latste
22Un hee waundad derch de Städa un Darpa, endäm hee lieed un no Jerusalem reisd.
23Oba donn säd eena to am: Har, sent daut mau weinje dee jerat woaren? Oba hee säd to an: 24Kjamft doano, derch de enje Däa (Puat) nentogonen; dan väle, saj ekj junt, woaren sieekjen nentogonen un daut nich kjennen. 25Sooboolt, de Hushar oppjestonen es un de Däa toojeschloten haft, un jie aunfangen, buten to stonen un aune Däa to kloppen un to sajen: Har, moak ons opp! Un hee woat junt auntwuaden un sajen: Ekj kjan junt nich [un weet nich], wua jie häa sent; 26Dan woa jie aunfangen to sajen: Wie ha ver die jejäten un jedrunken, un opp onse Gaussen hast du jelieet. 27Un hee woat sajen, rädent to junt: Ekj saj junt, ekj kjan junt nich, wuahäa jie sent; got wajch von mie, aule de Ojjerajchtichkjeit doonen! 28Doa woat daut Hielen un daut Tänenkjnirschen sennen, wan jie seenen woaren Abraham un Isaak un Jakob un aule Profeeten em Rikj Gottes, oba jie woaren rutjeschmäten woaren. 29Un see woaren komen vom Sonnoppgank (Oosten) un Sonnunjagank (Wasten), un vom Nuaden un Sieden un woaren sikj aum Desch lajen (saten) em Rikj Gottes. 30Un kjikjt, daut sent de Latste, dee doa de Ieeschte sennen woaren, un sent de Ieeschte, dee doa de Latste sennen woaren.
Kloagen äwa Jerusalem
31En de selwje Stund kjeemen eenje Farisäa doatoo un säden to am: Go wajch un trakj wajch von hia, dan Herodes well die dootmoaken. 32Un hee säd to an: Got han un sajcht disem Foss: Kjikj, ekj driew Dämonen ut un doo (vollbrinj) heelen vondoag un morjen, un aum dredden Dach woa ekj opphieren (sie ekj aum Ziel). 33Doch daut es needich, daut ekj vondoag un morjen un aum näakjsten Dach hinjawäajes sie; dan daut es nich mäajlich, daut een Profeet buta (nich en) Jerusalem omkjemt.
34Jerusalem, Jerusalem, dee doa de Profeeten ombrinjt un steenicht, dee no die jeschekjt sent! Woo foaken wull ekj diene Kjinja vesaumlen, aus eene Han äa Broodsel unja de Flichten, un jie wullen nich. 35Kjikjt, jun Hus woat junt äwaloten. Oba ekj saj junt: Jie woaren mie nich seenen, bot (dee Tiet) daut kjemt, daut jie sajen woaren: «Jeloft (jesäajent) es, dee doa kjemt em Har sienen Nomen!» {Ps.118,26}
موجودہ انتخاب:
:
سرخی
شئیر
کاپی
کیا آپ جاہتے ہیں کہ آپ کی سرکیاں آپ کی devices پر محفوظ ہوں؟ Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.