Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Yuhanno 3

Pín

Zero, Xudo olamni shunchalik sevdiki, Oʻzining yagona Oʻgʻlini berdi. Toki Unga ishonganlardan birontasi halok boʻlmasin, balki abadiy hayotga ega boʻlsin.

Xudo dunyoni hukm qilish uchun emas, balki Oʻgʻli orqali qutqarish uchun Uni dunyoga yubordi.

Iso unga shunday javob berdi: — Sizga chinini aytay: qaytadan tugʻilmagan bironta odam Xudoning Shohligini koʻrolmaydi.

Unga ishongan odam hukm qilinmaydi. Unga ishonmagan odam esa allaqachon mahkum boʻlgan, chunki u Xudoning yagona Oʻgʻliga ishonmadi.

Hukm shunday dalilga asoslangan: dunyoga nur keldi, ammo odamlar nurdan koʻra, zulmatni yaxshi koʻrdilar, chunki ularning qilmishlari yovuz edi.

Masih yuksalishi, men esa pasayishim kerak.

Qabihlik qilgan odam nurdan nafratlanadi. Qilmishlari fosh boʻlmasligi uchun u nurdan qochadi.

Xudoning Oʻgʻliga ishongan har bir odam abadiy hayotga ega boʻladi. Oʻgʻilni rad etgan odam esa hayot koʻrmay, Xudoning gʻazabi ostida qoladi.

Muso sahroda bronza ilonni xodaga mahkamlab, qanday yuqoriga koʻtargan boʻlsa, Inson Oʻgʻli ham xuddi shunday yuqoriga koʻtarilishi kerak.

Ota Oʻgʻlini yaxshi koʻradi, U hamma narsani Oʻgʻlining qoʻliga topshirgan.