Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Matiu 27

Pín

Ndin ke ñkpọ nte ayọhọ awa usʌkkeed, Yisọs amaabọọñ ke akpọsọñ uyo ate, “Eli, Eli, lema sabaktani?” (Ikọ ami awuọ, “Abasi mmi, Abasi mmi, nso-o inam afo añkpọñọ miin?”).

Ndin kpa idahado, afọñ ikpeghe tembịd amaasakka iba tọọñọ ke anyọñ asịm isọñ, isọñ anyek, mme itiad esaiya, mme udi ekuumọ, ndin uwak mme ndisana awo eset ke ñkpa

Ado Yisọs atua ke ekamba uyo ini keed mfen, anyʌñ ayaak sịbidịd amọ.

Sentudiọn ye mbon mfen e-ekekpemeke Yisọs emaekịt unyekisọñ ye afịd se ikitịppe, ndin ammọ emaekop ndịk enyʌñ ebo ete, “Ke akpanikọ, awo ami akedo Ayịn Abasi!”

Tọọñọ ke ayọhọ awa itiokeed akịm amaafʌk isọñ tutu ayọhọ awa usʌkkeed.

Baided abo ammọ ate, “Ke ntodo, nso-o ke ndufo eyem nnam ye Yisọs e-ekoodo Mesaya?” Afịd ammọ, ete, “Kọñ anye ke krọs!” Anye abịp ate, “Ntaha? Nso-o ke anye anam?” Ado ammọ enenekke ebọọñ ete, “Kọñ anye ke eto!”