Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Matfei 7

Pín

«Pakikkua, i teile annetah. Ečikkiä, i lövvättö. Avaitakkua, i teile avatah.

Joga pakiččii suau, i joga eččii löydäy, i joga avaittajale avatah.

«Sikse jogahine, ken kuulou nämä minun sanat da luadiu niilöi myöte, on ku mielevy mies, kudai luadii oman koin kallivole.

Kai, midä työ tahtotto, ku rahvas teile luajittas, luajikkua työgi heile. Täs teile Zakon dai Jumalan iänenkandajien kirjutukset.

Mittuine ahtas on se veräi da kaidu se dorogu, kudai vedäy elaigah, i vai harvat löytäh se!»

Mengiä sydämeh ahtahas veriäs. Äijät mennäh välläs veriäs da leviedy dorogua myöte, no se vedäy häviendäh.

Ku kerran työ, pahat rahvas, maltatto andua omile lapsile hyvii lahjoi, sidä teriämbi andau teijän taivahalline Tuatto hyviä niilöile, kudamat Hänel pakitah.

«Älgiä suudikkua, gu teidy ei suudittas. Mittumal suvvol työ suuditto, moizel teidygi suuditah, i mittumal miäräl työ miäriättö, moizel teilegi miärätäh.

Jogahine, ken kuulou nämä minun sanat, no ei rua niilöi myöte, on ku mieletöi mies, kudai luadii oman koin peskule.

Kuibo sinä näit toppazen vellen silmäs, a omas silmäs et näi partu? Kui voit sanuo vellelles: ‘Annas otan topan sinun silmäs’, ku sinun omas silmäs on parzi?

«Vardoikkuattokseh Jumalan iänenkandajakse menijöi. Hyö tullah teijän luo lambahannahkas, no sydämeči hyö ollah ku äriet hukat. Heijän andimis työ heidy tunnustatto. Eihäi piidoituhjos kerätä viinumuarjua, eigo kukinpuus smokvua.

Hyvä puu andau hyvii andimii, a paha puu – pahoi.

Ei hyvä puu voi andua pahoi andimii, a paha puu – hyvii.

Joga puu, kudai ei anna hyvii andimii, leikatah da lykätäh tuleh.