Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Matfei 6

Pín

Ečikkiä enne kaikkie Jumalan valdua da Hänen oigiedu tahtuo, sit kai nämägi teile annetah.

Älgiä sit huolikkua huomenistu päiviä; huomenine päivy iče pidäy ičes huolen. Joga päiväle on kylläl sen omis huolis.»

«Sendäh minä sanon teile: älgiä huolikkua omua hengie, midä syvvä da midä juvva, älgiä huolikkua rungua, midä olis piäle panna. Onhäi hengi kallehembi ku syömine, a rungu kallehembi ku sovat.

A sinä ku molittos, mene pertin sydämeh, salbua uksi da molei sit sinun Tuatale, kudai ei ole nägevis. Tuattas, kudai nägöy sen, mi on peitos, maksau sinule palkan.

Sendäh moliettokseh nenga: – Tuatto meijän taivahalline! Olgah pyhänny Sinun nimi. Tulgah Sinun valdu. Roikkah Sinun tahto kui taivahas, mugai mual.

Anna meile tänäpäi meijän jogapäiväine leiby.

Prosti meile meijän vellat, kui myö prostimmo niilöile, ket ollah meile vellas.

Älä vie meidy muanitukseh, a piästä meidy pahas. [Sinunhäi on valdu, vägi da kunnivo ilmazen ijän. Amin՚!]

Ku työ prostinetto toizile heijän pahat ruavot, prostiu teidygi teijän taivahalline Tuatto.

Kačokkua taivahan linduzii: eigo kylvetä, eigo leikata, eigo kabrasteta aittoih, a teijän taivahalline Tuatto syöttäy heidy. Olettohäi työ äijiä kallehembat ku linnut.

«Älgiä suitakkua eluo muale. Tiä eloloi hävitetäh koi da ruoste, da vargahat tungevutah taloloih da varrastetah. No suitakkua iččeh näh eluo taivahah. Sie ni koi ni ruoste ei hävitetä eigo vargahat tungevuta da varrasteta. Kus on sinun elot, sie on sinun syväingi.

Niken ei voi olla kahten herran kazakannu. Libo häi yhty vihuau, a tostu suvaiččou, libo yhtele ruadau kai, a toizeh ni kačahtai ei. Teijän ižändänny ei voi olla Jumal dai bohatus.»

Ku Jumal nenga hyvin sellittäy niityn heinäzen, kudai tänäpäi kazvau, a huomei se lykätäh päččih, ga eigo vie äijiä enämbäl sellitä teidy, työ vähäuskozet!

A konzu sinä annat miilostinan, älgäh sinun hura käzi tiijäkkäh, midä ruadau oigei, anna sinun hyvä ruado olis peitos. Tuattas, kudai nägöy sengi, mi on peitos, maksau sinule palkan.

«Vardoikkuattokseh tuomas omii hyvii ruadoloi rahvahan edeh, gu hyö nähtäs net, eiga etto sua palkua teijän taivahallizes Tuatas.

Konzu työ pyhitättö, älgiä buuristakkua kui net, kudamat heitellähes jumalahizekse. Hyö ollah atkalan nägözinny, ku kaikin nähtäs, hyö pyhitetäh. Toven sanon teile: hyö jo suadih palku. A sinä ku pyhität, voidele tukat da peze silmät. Sit sinun pyhitändiä ei nähtä rahvas, a nägöy sinun Tuatto, kudai ei ole nägevis. Sinun Tuatto, kudai nägöy sen, mi on peitos, maksau sinule.»