Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Lúcás 22

Pín

Agus duḃairt sé: A Aṫair, má’s toil leat é, beir uaim an ċailís seo: aċ ċeana, ná deintear mo ṫoil-se aċ deintear do ṫoil-se.

Aċ do ḋeineas-sa guiḋe ar do ṡon ionus ná caillfeaḋ ar do ċreideaṁ. Agus ar ball, nuair a ċasfair, neartuiġ do ḃráiṫre.

Agus ṫóg sé arán agus ġaiḃ sé buiḋċas agus do ḃris sé é agus ṫug sé ḋóiḃ é agus duḃairt sé: ’Sé mo ċorp é seo, a tugtar ar ḃúr son; deiniḋ an níḋ seo mar ċuiṁneaṁ orm.

Agus mar an gcéadna an ċailís, tar éis suipéir, agus duḃairt sé: An ċailís í seo an tiomna nua am’ ċuid fola, a doirtfar ar ḃúr son.

Agus ḃí allus air a ḃí ’n-a ḃraonaċaiḃ fola ag tuitim ċun tailiṁ.

Ní mar sin daoiḃ-se áṁṫaċ; aċ an t-é is mó oraiḃ bíoḋ sé mar an t-é is óige, agus an fear cinn riain i n’ḟear frioṫálṁa.

Aċ duḃairt seisean: Deirim leat, a Ṗeadair, ná glaoiḋfiḋ an coileaċ indiu go séanair-se trí h-uaire aon aiṫne ḃeiṫ agat orm. Agus duḃairt sé leó