Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Eóin 13

Dlulisela

Tá aiṫne nua agam ’á ṫaḃairt daoiḃ: go mbeaḋ gráḋ agaiḃ d’a ċéile; fé mar a ṫugas-sa gráḋ ḋaoiḃ-se go dtaḃarfaḋ siḃ-se gráḋ d’á ċéile. As san iseaḋ a ḋ’ aiṫneóċaid na daoine go léir gur siḃ mo ḋeisgiobuil-se, má ḃíonn gráḋ agaiḃ d’á ċéile.

D’á ḃríg sin, má níġeas-sa ḃúr gcosa ḋaoiḃ-se agus gur mé an Tiġearna agus an Máiġistir, is ceart daoiḃ-se, mar an gcéadna, cosa a ċéile do níġe. Óir tá sampla taḃarṫa agam daoiḃ, ionus fé mar tá déanta agam-sa ḋaoiḃ-se go ndéanfad siḃ-se mar an gcéadna.

D’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé leis: An rud atá agam-sa ’á ḋéanaṁ ní fios duit-se anois é; beiḋ a ḟios agat ar ball, áṁṫaċ.

Go deiṁin, deiṁin, adeirim liḃ. Ní’l an seirḃíseaċ níos mó ’na a ṁáiġistir, ’ná ní’l an t-aspol níos mó ’ná an t-é ċuir uaiḋ é.

Má tá ḟios agaiḃ na neiṫe sin, is aoiḃinn daoiḃ má ḋeineann siḃ iad.

D’eiriġ sé ó’n suipéar, agus ḃain sé ḋe a ċuid éadaiġ agus ċeangail sé línéadaċ fan ċoím air féin. Ansan ċuir sé uisge i mbáisín agus ċrom sé ar ċosaiḃ a ḋeisgiobul do niġe agus ar iad do ṫriomú leis an línéadaċ a ḃí fan ċoím air.