Lukas 19

19
Dit 19. Capitel
1En Jesus ging fârder iin, en ging döör Jericho.
2En lukke hjir, diär wiär en Man, bi Noom Zachäus, hi wiär en Opperst van di Tolners, en wiär rik.
3Hi wiär begirig Jesum tö sen, hokken hi wiär, en hi küd ek voar di Kär Lid, for hi wiär litj van Person.
4En hi lööp voarof en klüwwert âp ön en Muulbiärboom, om dat hi höm se küd, for diär skuld hi voarbi kom.
5En diär Jesus ditsalw Steid voarbi kâm, lukket hi âp, en waad höm waar, en said tö höm: Zachäus, kom hastig diäl; for ik mut delling ön din Hüs iinkiir.
6En hi kâm metjens diäl, en noom höm âp me Frügged.
7Diär ja dit saag, groltet ja altermaal, dat hi bi en Senđner iinkiirt.
8Mar Zachäus trat naier en said tö di Herr: Se, Herr, dit Hoallew van min Gud iiw ik ön di Ârmen, en wan ik hokken bedrain hå, da maake ik dit vjurmaal weder gud.
9En Jesus said tö höm: Delling es döt Hüs en voarskel Lek tö Diil uden, voaral aur dat hi uk Abrahams Seen es.
10For di Menskenseen es kjemmen, om dit tö sjukken en selig tö maakin, wat wild gingen wiär.
11Diär ja nü töhjert, said hi förder en Gliknis, diärom, dat hi nai bi Jerusalem wiär, en ja ment, dat Gotts Könningrik üpsteid ipenbaaret ud skulđ.
12En said: En Edelman reiset für hen ön en Lönđ, om en Rik iintö nemmen, en da weder tö kiren.
13En hi fördigt tiin van sin Knegter, en jåw jam tiin Pünđ, en said tö jam: Hanđnele I diärme, tö dat ik weder kom.
14En sin Borgers wiär höm fiind, en stjürt Böd tö höm, en let höm si: Wü wel ek, dat dü Herr aur üüs best.
15En hat kâm tö pas, dat hi weder kâm, eter dat hi dit Rik iinnommen hed, dat hi said, di Knegter skulđ röpen ud, dânen hi dit Jilđ iwen hed, om dat hi tö weten fing, hurdelling Ark sin Jilđ önwäänt hed.
16Da kâm di Jest hjårt, en said: Herr! ju Pünđ heed tiin Pünđ wonnen.
17En hi said tö jam: Aa, dü braaw Knegt! Diärom, dat dü önt Menst tru wessen heest, skedt dü Magt hå aur tiin Städer.
18Di Üder kâm uk en said: Herr! ju Pünđ heed fiif Pünđ iinbraagt.
19Tö di said hi uk: Dü skedt aur fiif Städer wiis.
20En di träd kâm en said: Herr! se hjir, hjir es ju Pünđ, wat ik önt Swäätdok iinknet hå.
21Ik wiär bang voar ju, for I sen en strääng Man. I nem, hur I nöndt henleid hå, en I wel bârige, wat I ek sen hå.
22Mar hi said tö höm: Üt din ein Müd rogt ik di, dü Skalk! Wust dü, dat ik en strääng Man sen; nem ik wat, hur ik nöndt leid hå, en bârige ik, wat ik ek sen hå.
23Hurom heest dü da min Jilđ ek ön di Bank dön? En ik hed da, wan ik kjemmen wiär, dit me Räänt tö mi nommen.
24En hi said tö dânen, diär bi höm stönđ: Nem dit Pünđ van höm, en iiw't ön di, diär tiin Pünđ heed.
25En ja said tö höm: Herr! hi heed dag tiin Pünđ.
26Mar ik si ju: Hokken heed, höm skel iwen ud. Man van di, diär ek heed, skel uk dit nommen ud, wat er heed.
27Dag dös min Fiinder, diär ek wild, dat ik Herr aur jam wiis skulđ, bring hjårt, en wirge jam hjir voar min Ogen.
28En diär hi dit said hed, reiset hi fârder en ging âp jen Jerusalem.
29En hat kâm tö pas, diär hi tegt bi Bethphage en Bethanien kjemmen wiär, en bi di Ölibarig kâm, dat hi tau van sin Jüngers ütstjürt.
30En said: Gung at hen ön di Flekken, diär voar junk liidt; en wan at diär iinkom, wel at en Fölk önbünđnen finđ, diär jit older niin Mensk üp seten heed. Maake't loas, en bringt mi hjårt.
31En wan junk Hokken fråget, hurom at dit Fölk loas maake, da si at gelik sa tö höm: Di Herr brükt et.
32En danen hi ofstjürt hed, ging hen, en foand't sa, üs hi tö jam said hed.
33En diär jat dit Fölk loas maaket, said di Herren van ditsalw tö jam: Hurom maake at dit Fölk loas?
34En jat said: Di Herr heedt nödig.
35En jat braagt et tö Jesus, en smeet jaar Kloader üp dit Fölk, en säät Jesus diärüp.
36Diär hi nü fârder reiset, bredet ja jaar Kloader üp di Wei.
37En diär hi nü naier hjårt kâm, en diälging van di Ölibârig, begent di hile Kär van sin Lirlings me Frügged Gott me gurtem Stem tö prisin aur alle magtig Dåden, diär ja sen hed.
38En said: Welsegent es di Könning, diär komt ön üüs Herr Gott sin Noom! Freeđ mai er wiis ön Hemmel, en Iär ön Hemmelshoogde!
39En Sommen van di Farisäers mung di Kär Lid said tö höm: Meister, säät din Lirlings dag törogt.
40Hi swaaret en said tö jam: Ik si ju: Wan ja swügge wilđ, da wilđ di Stiner begen tö skrilen.
41En diär hi naier hen bi kâm, lukket hi di Stad ön, en skroalet aur hör.
42En said: Wan dü dit wust, da widt dü uk nog betäänk tö dös din Tid, wat tö din Freeđ tinet. Mar hat es nü voar din Ogen forborgen.
43For di Tid wel uk foar di kom, dat din Fiinder wel om di en din Jungen en Borrig van Wainer âpstel, di omsingele en ön alle Kanten di ungstige.
44En ja wel di slogte en ek en Stiin üp di Üder let, diärom, dat dü di Tid ek üppasset heest, diär Gott di besjuk wilđ.
45En hi ging iin ön di Tempel, en begent al dânen üt tö jagin, diär bennen wiär tö forkôpin en tö kôpin.
46En said tö jam: Diär Staant skrewwen: Min Hüs es en Bödighüs. Man I hå en Muurdigerküül diärvan maaket.
47En hi liirt daagligs ön di Tempel. Mar di Opperpröster en Skreftliirten, en di Voarnemsten van't Volk wuget eter höm, om höm dit Lewent tö nemmen.
48En ja küd't ek betaagt fo, hurdelling ja dit maake skulđ, for dit hile Volk wiär üp sin Sid, en hjert höm holđ.

Okuqokiwe okwamanje:

Lukas 19: NFNT

Qhakambisa

Dlulisela

Kopisha

None

Ufuna ukuthi okuvelele kwakho kugcinwe kuwo wonke amadivayisi akho? Bhalisa noma ngena ngemvume