HOOGLIED 4:1-11

“Jy is mooi, my beminde, so pragtig! Jou oë agter jou sluier is soos die oë van ’n duif. Jou hare golf weg soos bokke wat afstroom teen die Gileadberge. Jou tande is so wit soos skape, so pas geskeer en gewas. Hulle is almal tweelinge en nie een van hulle is alleen nie. Soos rooi, gevlegte lint is jou lippe, pragtig is jou mond. Soos lieflike, geurige granate is jou wange onder jou sluier. Jou nek is so sierlik soos die Dawidstoring wat versier is met duisend skilde van sy helde. Jou twee borste is soos tweeling-takboklammers wat tussen die lelies wei. Wanneer die dag aanbreek en die skaduwees verdwyn, wil ek na die berg van mirre toe gaan, na die heuwel van wierook. My beminde, alles aan jou is mooi. Daar is geen fout aan jou nie. “My bruid, kom saam met my van die Libanonberg af. Kom kyk van die kruin van Amana, van bo van Senir en Hermon af, waar die leeus bly en die luiperds lê. Jy het my opgewonde gemaak, my suster, my liewe bruid. ’n Skalkse kyk van jou oë, een kyk na die halssnoer om jou nek het my in vervoering gebring. Om jou te liefkoos, is wonderlik, my liewe bruid. Dit is soveel beter as wyn. Jou parfuum ruik lekkerder as al die geurige kruie. Jou lippe proe soos heuning, my bruid. As jy praat, is dit so heerlik soos heuning en melk. Jou klere ruik so lekker soos die Libanon.

Gratis leesplanne en oordenkings oor HOOGLIED 4:1-11