ከ{{ምዕራፍ}} ታዋቂ የመጽሐፍ ቅዱስ ጥቅሶች

ያጋሩ

Kuitenki kaikilla, ket otettih Hänet vaštah, Hiän anto vallan tulla Jumalan lapšiksi, kaikilla niillä, ket ušotah Hänen nimeh.

Alušša oli Šana. Šana oli Jumalan kera, ta Šana oli Jumala.

Valo paistau pimieššä, eikä pimiellä ollun šiih valtua.

Šana tuli ihmisekši ta eli miän kera. Myö šaima kačella Hänen jumalallista valuo, valuo, kumpasen Tuatto ainuolla Pojallah antau. Poika oli täyši armuo ta toven tietuo.

Kaikki šynty Šanan voimalla. Mitänä, mi on šyntyn, ei ole šyntyn ilmain Häntä. Häneššä oli elämä, ta elämä oli ihmisillä valona.

Toisena päivänä Iivana Kaštaja näki, jotta Iisussa matkuau Hänen luokši. Iivana šano: «Kaččokkua, tuošša on Jumalan Vuonna, ken ottau piälläh koko muailman riähän!

Muailmašša Hiän oli, ta Hänen kautti muailma oli luajittu, ka muailma ei tunten Häntä. Hiän tuli oman rahvahan luo, Hänen rahvaš vain ei ottan Häntä vaštah.

Tosi Valo, mi valottau jokahisella ihmisellä, oli tulošša muailmah.

Sakonan toi Moissei, a armon ta tositiijon toi Iisussa Hristossa.