1 Пятра: 5-дзённы План ЧытанняУзор

Пётр, адзінзвучняўІсуса, звяртаеццадавернікаў, рассеяныхпаМалойАзіі — сучаснайТурцыі. Хутчэйзаўсё, гэтыявернікібыліраннейязычнікамііз’яўлялiсяпадданыміРымскайімперыі, алеПётрназываеіх "выбранымівыгнанцаміБожымі". ГэтавыбраныяБогамчужаземцы, якіябылірассеяныяпаўсёйРымскайімперыі.

ПразгэтывыбарслоўПётрнаўмыснаўключаечужынцаў-язычнікаўугісторыювыбранагаБожаганарода, яўрэяў. Як Бог абраў Ізраіль, так жа Ён выбраў і гэтых рымлян. Як яўрэі былі выгнаныя Вавілонскай дзяржавай і рассеяныя, так і гэтыя паслядоўнікі Ісуса былi рассеяныя па Рымскай імперыі. Пётр не абмяжоўваецца параўнаннем сацыяльна-палітычных падзей. Ён сцвярджае, што язычнікі гэтак жа выбраныя Богам, як і яўрэі. Гісторыя пра выгнанне і вяртанне дадому, што ляжыць у аснове гісторыі Ізраіля, цяпер становіцца гісторыяй, якую Бог пішa для ўсяго чалавецтва.

Кожны паслядоўнік Ісуса з'яўляецца выгнанцам. Ні адзін хрысціянін не мае грамадзянства ў гэтым свеце, бо Бог абраў даць нам Царства ў Ім. Пётр тлумачыць, што мы выбраныя паводле прадбачання Бога Айца праз асвячэнне Духам для паслухмянасці і акраплення крывёю. Кожная з гэтых фраз з'яўляецца яшчэ адным спосабам уключыць язычнікаў у гісторыю выбраных Богам. З часоў Абрагама Бог ведаў і выбіраў выгнанцаў, каб дабраславіць свет. Дух Божы выбраў Ізраіль сваім домам, калі сышоў у іх скінію. У той дзень, калі Ізраіль стаў нацыяй, народ Божы паабяцаў быць паслухмяным, і Майсей акрапіў іх крывёю. Як Ізраіль стаў народам праз акрапленне крывёю, так і кожны, хто верыць у кроў Ісуса, становіцца новым народам.

Бог прызначыў нам жыццё ў выгнанні. Мы абраныя, каб не адпавядаць свету, і гэта добрая навіна. Пётр кажа, што наша новая тоеснасць як выгнанцаў таксама азначае, што мы далучаны да новай сям'і. Мы памерлі для сваёй зямной нацыі, але нарадзіліся зноў у вечнай сям'і, заснаванай любячым Айцом, для жыцця вечнага. І як дзеці Божыя і браты Хрыста, мы атрымалі спадчыну, якая не можа знікнуць, не можа саступіць злу, трывае вечна і ахоўваецца самім Богам. Чужасць свету прыносіць радасць, бо гэта азначае, што мы з'яўляемся грамадзянамі Божага Царства.

Як большасць чужынцаў, мы будзем пакутаваць за тое, што не належым да гэтага свету. У сваім пасланні Пётр раскрывае маральную і духоўную "іншасць", якая суправаджае следаванне за Ісусам. Але пакуль што Пётр нагадвае нам, што чужасць свету з'яўляецца доказам нашага грамадзянства ў небе. Пераслед — не прычына для роспачы; выпрабаванні — прычына для радасці. Мы з'яўляемся ахвярамі пераследу не больш, чым золата з'яўляецца ахвярай агню. Мы можам радавацца, бо цярпенне ачышчае нас і пацвярджае шчырасць нашай веры.

Паслядоўнікі Ісуса будуць пакутаваць. Ісус, безумоўна, таксама перанёс пакуты, але гэта прывяло да славы — да ўваскрасення і займання трона з Богам. Хоць мы не бачылі Ісуса сваімі вачыма, мы можам радавацца, калі давяраем Яму і любім Яго. Нашы пераследнікі не маюць апошняга слова, бо наша збаўленне не ў іх уладзе. Як Пётр сказаў раней, ніводная дзяржава або чалавек не могуць знішчыць, сапсаваць ці выкрасліць тое, што Бог захоўвае для цябе.

Пакутаваць для адкуплення і быць выбраным выгнанцам — гэта незвычайныя, але магутныя ісціны. Прарокі Старога Запавету рупліва даследавалі Пісанні, спрабуючы зразумець гэта. Нават анёлы хацелі зразумець, як Бог ператварае пакуты ў славу і радасць. Тое, што было схавана для прарокаў і анёлаў, мы выразна бачым у Ісусе. Яго пакуты прывялі да ўваскрасення, а Яго смерць — да славы. Дзякуючы Ісусу, мы ведаем, што для кожнага верніка пакуты і смерць заўсёды вядуць да вечнай і нязгаснай слаўнай спадчыны.

Няхай Святы Дух дазволiць табе ўбачыць Бога, які выбраў нас для жыцця ў выгнанні. Няхай Ісус будзе для цябе тым, хто адкупляе нашыя пакуты і робіць нас адзінай сям'ёй праз Сваю кроў і ўваскрасенне.