Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Ioan 8

Rhanna

Iesu drachefn á gyfarchodd y bobl, gàn ddywedyd, Goleuni y byd ydwyf fi: y neb sydd yn fy nylyn i, ni rodia mewn tywyllwch, ond á gaiff oleuni y bywyd. Y Phariseaid, gàn hyny, á wrthatebasant, Yr wyt ti yn tystiolaethu am danat dy hun; nid yw dy dystiolaeth di yn haeddu ei chredu. Iesu á atebodd, Er fy mod i yn tystiolaethu am danaf fy hun, y mae fy nhystiolaeth i yn haeddu ei chredu; oblegid mi á wn o ba le y daethym, ac i ba le yr wyf yn myned. Am danoch chwi, nis gwyddoch o ba le yr wyf fi yn dyfod, nac i ba le yr wyf fi yn myned. Yr ydych chwi yn barnu oddiar nwyd, nid wyf fi yn barnu neb: ac os wyf fi yn gwneyd, y mae fy marn i yn haeddu ei chredu; oblegid nid wyf fi yn unig, ond yn cydsynied â’r Tad, yr hwn á’m hanfonodd i. Y mae yn arwireb yn eich cyfraith chwi, bod tystiolaeth gydunol dau yn gredadwy. Yr wyf fi yn un sydd yn tystiolaethu am danaf fy hun; y Tad yr hwn á’m hanfonodd i sydd un arall yn tystiolaethu am danaf fi. Yna hwy á ofynasant iddo, Pa le y mae dy Dad di? Iesu á atebodd, Nid adwaenoch na myfi na’m Tad; ped adnabuasech fi, chwi á adnabuasech fy Nhad hefyd. Y pethau hyn á lefarodd efe yn y trysordy, wrth athrawiaethu yn y deml: a ni ddaliodd neb ef, am na ddaethai ei awr ef eto.

Iesu á ddywedodd wrthynt drachefn, Yr wyf fi yn myned ymaith; chwi á ’m ceisiwch i, ac á fyddwch feirw yn eich pechodau; lle yr wyf fi yn myned, ni ellwch chwi ddyfod. Yna yr Iuddewon á ddywedasant, A ladd efe ei hun, gàn ei fod yn dywedyd, Lle yr wyf fi yn myned, ni ellwch chwi ddyfod? Efe á ddywedodd wrthynt, Chychwi ydych oddi isod; minnau wyf oddi uchod. Chychwi ydych o’r byd hwn; minnau nid wyf o’r byd hwn; am hyny y dywedais, Chwi á fyddwch feirw yn eich pechodau; oblegid oni chredwch chwi mai myfi yw efe, chwi á fyddwch feirw yn eich pechodau. Yna hwy á ofynasant iddo, Pwy wyt ti? Iesu á atebodd, Yr un un ag y dywedais i wrthych gynt. Y mae genyf fi lawer o bethau iddeu dywedyd am danoch, ac iddeu ceryddu ynoch chwi; eithr gwiwgred yw yr hwn à’m hanfonodd i; a nid wyf fi ond cyhoeddi i’r byd y pethau à ddysgais ganddo ef. Ni chanfuant hwy mai y Tad á feddyliai efe. Iesu, gàn hyny, á ddywedodd wrthynt, Pan godoch chwi Fab y Dyn yn uchel, yna y cewch wybod beth ydwyf fi; a nad wyf fi yn gwneuthur dim o honof fy hun, nac yn dywedyd dim ond à ddysgodd y Tad i mi. A’r hwn à’m hanfonodd i sy gyda myfi. Ni adawodd y Tad fi yn unig, oblegid yr wyf fi yn gwneuthur bob amser y pethau sydd yn rhyngu ei fodd ef. Tra yr ydoedd efe yn llefaru fel hyn, llawer á gredasant ynddo ef. Yna y dywedodd Iesu wrth yr Iuddewon hyny à’i credasant ef, Os parêwch yn fy nysgeidiaeth i, dysgyblion i mi ydych yn wir. A chwi á gewch wybod y gwirionedd; a’r gwirionedd á’ch rhyddâa chwi.

Iesu á ddywedodd wrthynt drachefn, Yr wyf fi yn myned ymaith; chwi á ’m ceisiwch i, ac á fyddwch feirw yn eich pechodau; lle yr wyf fi yn myned, ni ellwch chwi ddyfod. Yna yr Iuddewon á ddywedasant, A ladd efe ei hun, gàn ei fod yn dywedyd, Lle yr wyf fi yn myned, ni ellwch chwi ddyfod? Efe á ddywedodd wrthynt, Chychwi ydych oddi isod; minnau wyf oddi uchod. Chychwi ydych o’r byd hwn; minnau nid wyf o’r byd hwn; am hyny y dywedais, Chwi á fyddwch feirw yn eich pechodau; oblegid oni chredwch chwi mai myfi yw efe, chwi á fyddwch feirw yn eich pechodau. Yna hwy á ofynasant iddo, Pwy wyt ti? Iesu á atebodd, Yr un un ag y dywedais i wrthych gynt. Y mae genyf fi lawer o bethau iddeu dywedyd am danoch, ac iddeu ceryddu ynoch chwi; eithr gwiwgred yw yr hwn à’m hanfonodd i; a nid wyf fi ond cyhoeddi i’r byd y pethau à ddysgais ganddo ef. Ni chanfuant hwy mai y Tad á feddyliai efe. Iesu, gàn hyny, á ddywedodd wrthynt, Pan godoch chwi Fab y Dyn yn uchel, yna y cewch wybod beth ydwyf fi; a nad wyf fi yn gwneuthur dim o honof fy hun, nac yn dywedyd dim ond à ddysgodd y Tad i mi. A’r hwn à’m hanfonodd i sy gyda myfi. Ni adawodd y Tad fi yn unig, oblegid yr wyf fi yn gwneuthur bob amser y pethau sydd yn rhyngu ei fodd ef. Tra yr ydoedd efe yn llefaru fel hyn, llawer á gredasant ynddo ef. Yna y dywedodd Iesu wrth yr Iuddewon hyny à’i credasant ef, Os parêwch yn fy nysgeidiaeth i, dysgyblion i mi ydych yn wir. A chwi á gewch wybod y gwirionedd; a’r gwirionedd á’ch rhyddâa chwi.

Rhai á atebasant, Hiliogaeth Abraham ydym ni, a ni buom gaethion i neb erioed. Pa fodd yr wyt ti yn dywedyd, Chwi á wneir yn rhyddion? Iesu á adatebodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, pwybynag sydd yn gwneuthur pechod, y mae efe yn gaethwas i bechod. A nid yw y caethwas yn aros yn y teulu byth; y Mab sydd yn aros byth. Os y Mab, gàn hyny, á’ch rhyddâa chwi, rhyddion fyddwch yn wir. Mi á wn mai hiliogaeth Abraham ydych; èr hyny yr ydych yn ceisio fy lladd i, am nad yw fy athrawiaeth i yn cael lle ynoch chwi. Yr wyf fi yn llefaru yr hyn à welais gyda ’m Tad i; ac yr ydych chwithau yn gwneuthur yr hyn à ddysgasoch gàn eich tad chwithau. Hwythau á atebasant, Ein tad ni yw Abraham. Iesu á adatebodd, Pe plant Abraham fyddech, gweithredoedd Abraham á wnaech. Ond yn awr yr ydych chwi yn ceisio fy lladd i, dyn à ddywedodd i chwi y gwirionedd yr hwn á dderbyniais i gàn Dduw. Nid fel hyn y gwnaeth Abraham. Yr ydych chwi yn gwneuthur gweithredoedd eich tad chwi. Hwythau á atebasant, Nid drwy buteindra y cenedlwyd ni. Un Tad sy genym ni, sef Duw. Iesu á adatebodd, Pe Duw fyddai eich Tad, chwi á’m carech i; canys oddwrth Dduw y deilliais, ac y daethym i. Nid o honof fy hun y daethym i. Efe á’m hanfonodd i. Paham nad ydych yn deall fy iaith i? Am na ellwch wrandaw fy athrawiaeth i. Eich tad chwi yw y diafol, a chwantau eich tad á fỳnwch chwi eu boddiaw; lleiddiad dyn oedd efe o’r dechreuad; efe á wyrodd oddwrth y gwirionedd, am nad oes eirwiredd ynddo. Pan y mae yn dywedyd celwydd, y mae yn llefaru yn gydweddol â’i nodweddiad; canys y mae yn gelwyddog, ac yn dad y celwydd. Am danaf fi, am fy mod yn dywedyd y gwir, nid ydych yn fy nghredu i. Pwy o honoch á’m hargyhoedda i o anwiredd? Ac od wyf fi yn dywedyd gwirionedd, paham nad ydych yn fy nghredu i? Yr hwn sydd o Dduw, sydd yn ystyried geiriau Duw. Nid ydych chwi yn eu hystyried, am nad ydych o Dduw.

Yn gynnar yn y bore, efe á ddychwelodd i’r deml, a gwedi i’r holl bobl ddyfod ato, efe á eisteddodd ac á’u dysgodd hwynt. Yna yr ysgrifenyddion a’r Phariseaid á ddygasant ato ef wraig yr hon á ddaliesid mewn godineb; a gwedi ei gosod hi yn y canol, á ddywedasant wrtho, Rabbi, y wraig hon á ddaliwyd àr y weithred yn godinebu. A Moses, yn y gyfraith, á orchymynodd fod i’r cyfryw gael eu llabyddio; a pha beth yr wyt ti yn ei ddywedyd? Hyn á ddywedasant hwy iddei brofi ef, fel y gallent gael achos iddei gyhuddo ef. Ond Iesu gwedi ymgrymu tua’r llawr, oedd yn ysgrifenu â’i fys àr y ddaiar. Fel yr oeddynt hwy yn parâu yn gofyn iddo, efe á ymuniawnodd, ac á ddywedodd wrthynt, Yr hwn sy ddibechod o honoch, tafled y gàreg gyntaf ati hi. Gwedi iddo eilwaith ymgrymu tua’r llawr, efe á ysgrifenodd àr y ddaiar. Hwythau gwedi clywed hyny, á aethant allan o un i un, y rhai hynaf, yn gyntaf, hyd oni adawyd Iesu yn unig, a’r wraig yn sefyll yn y canol. Iesu, gwedi ymuniawni, a heb weled neb ond y wraig, á ddywedodd wrthi, Wraig, pa le y mae dy gyhuddwyr hyny? A ddarfu i neb roddi collfarn arnat? Hithau á atebodd, Naddo neb, sỳr. Iesu á ddywedodd wrthi, Nid wyf finnau chwaith yn rhoddi collfarn arnat. Dos, a na phecha mwyach.

Rhai á atebasant, Hiliogaeth Abraham ydym ni, a ni buom gaethion i neb erioed. Pa fodd yr wyt ti yn dywedyd, Chwi á wneir yn rhyddion? Iesu á adatebodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, pwybynag sydd yn gwneuthur pechod, y mae efe yn gaethwas i bechod. A nid yw y caethwas yn aros yn y teulu byth; y Mab sydd yn aros byth. Os y Mab, gàn hyny, á’ch rhyddâa chwi, rhyddion fyddwch yn wir. Mi á wn mai hiliogaeth Abraham ydych; èr hyny yr ydych yn ceisio fy lladd i, am nad yw fy athrawiaeth i yn cael lle ynoch chwi. Yr wyf fi yn llefaru yr hyn à welais gyda ’m Tad i; ac yr ydych chwithau yn gwneuthur yr hyn à ddysgasoch gàn eich tad chwithau. Hwythau á atebasant, Ein tad ni yw Abraham. Iesu á adatebodd, Pe plant Abraham fyddech, gweithredoedd Abraham á wnaech. Ond yn awr yr ydych chwi yn ceisio fy lladd i, dyn à ddywedodd i chwi y gwirionedd yr hwn á dderbyniais i gàn Dduw. Nid fel hyn y gwnaeth Abraham. Yr ydych chwi yn gwneuthur gweithredoedd eich tad chwi. Hwythau á atebasant, Nid drwy buteindra y cenedlwyd ni. Un Tad sy genym ni, sef Duw. Iesu á adatebodd, Pe Duw fyddai eich Tad, chwi á’m carech i; canys oddwrth Dduw y deilliais, ac y daethym i. Nid o honof fy hun y daethym i. Efe á’m hanfonodd i. Paham nad ydych yn deall fy iaith i? Am na ellwch wrandaw fy athrawiaeth i. Eich tad chwi yw y diafol, a chwantau eich tad á fỳnwch chwi eu boddiaw; lleiddiad dyn oedd efe o’r dechreuad; efe á wyrodd oddwrth y gwirionedd, am nad oes eirwiredd ynddo. Pan y mae yn dywedyd celwydd, y mae yn llefaru yn gydweddol â’i nodweddiad; canys y mae yn gelwyddog, ac yn dad y celwydd. Am danaf fi, am fy mod yn dywedyd y gwir, nid ydych yn fy nghredu i. Pwy o honoch á’m hargyhoedda i o anwiredd? Ac od wyf fi yn dywedyd gwirionedd, paham nad ydych yn fy nghredu i? Yr hwn sydd o Dduw, sydd yn ystyried geiriau Duw. Nid ydych chwi yn eu hystyried, am nad ydych o Dduw.

Yn gynnar yn y bore, efe á ddychwelodd i’r deml, a gwedi i’r holl bobl ddyfod ato, efe á eisteddodd ac á’u dysgodd hwynt. Yna yr ysgrifenyddion a’r Phariseaid á ddygasant ato ef wraig yr hon á ddaliesid mewn godineb; a gwedi ei gosod hi yn y canol, á ddywedasant wrtho, Rabbi, y wraig hon á ddaliwyd àr y weithred yn godinebu. A Moses, yn y gyfraith, á orchymynodd fod i’r cyfryw gael eu llabyddio; a pha beth yr wyt ti yn ei ddywedyd? Hyn á ddywedasant hwy iddei brofi ef, fel y gallent gael achos iddei gyhuddo ef. Ond Iesu gwedi ymgrymu tua’r llawr, oedd yn ysgrifenu â’i fys àr y ddaiar. Fel yr oeddynt hwy yn parâu yn gofyn iddo, efe á ymuniawnodd, ac á ddywedodd wrthynt, Yr hwn sy ddibechod o honoch, tafled y gàreg gyntaf ati hi. Gwedi iddo eilwaith ymgrymu tua’r llawr, efe á ysgrifenodd àr y ddaiar. Hwythau gwedi clywed hyny, á aethant allan o un i un, y rhai hynaf, yn gyntaf, hyd oni adawyd Iesu yn unig, a’r wraig yn sefyll yn y canol. Iesu, gwedi ymuniawni, a heb weled neb ond y wraig, á ddywedodd wrthi, Wraig, pa le y mae dy gyhuddwyr hyny? A ddarfu i neb roddi collfarn arnat? Hithau á atebodd, Naddo neb, sỳr. Iesu á ddywedodd wrthi, Nid wyf finnau chwaith yn rhoddi collfarn arnat. Dos, a na phecha mwyach.