آیات محبوب کتاب مقدس از Lúcas 22

به اشتراک گذاشتن

Ag rádh: A Athair, má’s toil leat, beir uaim an chailís seo. Cidheadh, ná déantar mo thoil-se, acht do thoil-se.

Acht ghuidh mise ar do shon-sa, chun nach dtraothadh do chreideamh. Agus ar do thionntódh duit-se, neartuigh do bhráithre.

Agus ag breith ar arán dó, thug sé buidheachas, agus bhris agus thug dóibh, ag rádh: Is é seo mo chorp, a bheirtear ar bhur son; déanaigidh seo mar chuimhne orm-sa.

Agus mar an gcéadna an chailís, i ndiaidh a shuipéar a chaitheamh, ag rádh: Is í an chailís seo an tiomna nua i mo chuid fola, a dhoirtfear ar bhur son.

Agus tháinic a chuid alluis mar dheora fola ag sileadh anuas ar an talamh.

Acht ná bíodh sibh-se amhlaidh; acht an té is mó eadraibh, bíodh sé mar an té is óige, agus an té is ceannaire, mar an fhreastalaidhe.

Acht dubhairt seisean: Deirim leat, a Pheadair, nach scairtfidh an coileach indiu, nó go séanaidh tú trí h-uaire go bhfuil aithne agat orm. Agus dubhairt sé leo