Luk 21
21
PENNOD XXI.
Christ yn canmol y weddw dlawd: yn rhag-fynegi dinystr y deml, a dinas Ierusalem; a’r arwyddion a fydd o flaen y dydd diweddaf: ac yn eu hannog i fod yn wyliadwrus.
1AC efe a edrychodd ac a ganfu y rhai goludog yn bwrw rhoddion i’r drysorfa. 2Ac efe a ganfu hefyd ryw wraig weddw dlawd yn bwrw yno ddwy hatling. 3Ac efe a ddywedodd, Yn wir meddaf i chwi, i’r wraig weddw dlawd hon fwrw i mewn fwy nâ hwynt oll. 4Canys y rhai hyn oll o’r hyn oedd weddill ganddynt a fwriasant at offrymmau Duw: eithr hon o’i phrinder a fwriodd i mewn yr holl fywoliaeth a oedd ganddi. 5Ac fel yr oedd rhai yn dywedyd am y deml, ei bod hi wedi ei harddu â meini teg a rhoddion, efe a ddywedodd, 6Y pethau hyn yr ydych yn edrych arnynt, daw y dyddiau yn y rhai ni adewir maen ar faen, a’r ni’s dattodir. 7A hwy a ofynasant iddo, gan ddywedyd, Athraw, pa bryd gan hynny y bydd y pethau hyn? a pha arwydd fydd pan fo’r pethau hyn ar ddyfod? 8Ac efe a ddywedodd, Edrychwch na thwyller chwi: canys llawer a ddeuant yn fy enw i, gan ddywedyd, Myfi yw; ar amser sydd yn nesâu: nac ewch gan hynny ar eu hol hwynt. 9A phan glywoch son am ryfeloedd a therfysgoedd, na chymmerwch fraw: canys rhaid i’r pethau hyn fod yn gyntaf; ond ni ddaw y diwedd yn y man. 10Yna y dywedodd efe wrthynt, Cenhedl a gyfyd yn erbyn cenedl, a breniniaeth yn erbyn breniniaeth: 11A daear-grynfaau mawrion a fyddant yn amryw leoedd, a newyn, a heintiau, a phethau ofnadwy, ac arwyddion mawrion a fyddant o’r nef. 12Eithr o flaen hyn oll, hwy a roddant eu dwylaw arnoch, ac a’ch erlidiant, gan eich traddodi i’r synagogau, ac i garcharau, wedi eich dwyn ger bron brenhinoedd a llywodraethwŷr o achos fy enw i. 13Eithr hyn a ddigwydd i chwi yn dystiolaeth. 14Am hynny rhoddwch eich bryd ar na rag-fyfyrioch beth a atteboch. 15Canys myfi a roddaf i chwi enau a doethineb, yr hon ni’s gall eich holl wrthwynebwŷr na dywedyd yn ei herbyn, na’i gwrth-sefyll. 16A chwi a draddodir, ïe, gan rïeni, a brodyr, a cheraint, a chyfeillion; ac i rai o honoch y parant farwolaeth. 17A chas fyddwch gan bawb o herwydd fy enw i. 18Ond ni chyll gwalltyn o’ch pen chwi. 19Trwy eich amynedd y meddiennwch eich eneidiau. 20A phan weloch Ierusalem wedi ei hamgylchu gan luoedd, yna gwybyddwch fod ei hanghyfannedd-dra hi wedi nesâu. 21Yna y rhai fyddant yn Iudaia, ffoant i’r mynyddoedd; a’r rhai a fyddant yn ei chanol hi, ymadawant: a’r rhai a fyddant yn y meusydd, nac elont i mewn iddi. 22Canys dyddiau dial ydynt y rhai hyn, i gyflawni yr holl bethau a ysgrifenwyd. 23Eithr gwae y rhai beichiogion, a’r rhai yn rhoi bronnau, yn y dyddiau hynny: canys bydd angen mawr yn y tir, a digofaint ar y bobl hyn. 24A hwy a syrthiant trwy fin y cleddyf, a chaeth-gludir hwynt at bob cenhedlaeth: a Ierusalem a fydd wedi ei mathru gan y Cenhedloedd, hyd oni chyflawner amser y Cenhedloedd. 25A bydd arwyddion yn yr haul, a’r lleuad, a’r ser; ac ar y ddaear ing cenhedloedd, gan gyfyng-gyngor; a’r môr ar tonnau yn rhuo; 26A dynion yn llewygu gan ofn, a disgwyl am y pethau sydd yn dyfod ar y ddaear: oblegyd nerthoedd y nefoedd a ysgydwir. 27Ac yna y gwelant Fab y dyn yn dyfod mewn cwmmwl, gyd â gallu a gogoniant mawr. 28A phan ddechreuo y pethau hyn ddyfod, edrychwch i fynu, a chodwch eich pennau: canys y mae eich ymwared yn nesâu. 29Ac efe a ddywedodd ddammeg iddynt: Edrychwch ar y ffigysbren, a’r holl breniau; 30Pan ddeiliant hwy weithian, chwi a welwch ac a wyddoch wrthynt, fod yr haf yn agos. 31Felly, pan weloch y pethau hyn yn digwydd, gwybyddwch fod breniniaeth Duw yn agos. 32Yn wir meddaf i chwi, Nid â y genedl hon heibio, hyd oni ddêl y cwbl i ben. 33Y nef ar ddaear a ant heibio; ond fy ngeiriau i nid ant heibio. 34Ac edrychwch arnoch eich hunain, rhag i’ch calonnau un amser drymhâu trwy lythineb a meddwdod, a gofalon y bywyd hwn, a dyfod y dydd hwnnw arnoch yn ddisymmwth. 35Canys efe a ddaw fel magl, ar warthaf pawb oll a’r sydd yn trigo ar wyneb yr holl ddaear. 36Gwyliwch gan hynny a gweddïwch bob amser, ar gael eich cyfrif yn deilwng i ddiangc rhag y pethau hyn oll sydd ar ddyfod, ac i sefyll ger bron Mab y dyn. 37A’r dydd yr ydoedd efe yn athrawiaethu yn y deml; a’r nos yr oedd efe yn myned ac yn aros yn y mynydd a elwid yr Olewŷdd. 38A’r holl bobl a foreu-gyrchent atto ef yn y deml, i’w glywed ef.
اکنون انتخاب شده:
Luk 21: JJCN
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Y Cyfammod Newydd gan John Jones. Argraffwyd gan John Williams, Llundain 1808. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.