Lûqa 10
10
Şandina hʼeftê du şagirta
1Pey vê yekêrʼa Xudan hʼeftê du#10:1 Nav hinek destnivîsarada aha ye: «Hʼeftê». şagirtêd din jî kʼifş kirin û ewana dudu-dudu pêşîya Xweva şandine wan cî û bajara, kʼîderê Xwexa wê biçûyayê 2û wanarʼa got: «Nandirûn gelek e, lê pʼale hindik in. Awa hîvî ji Xweyê nandirûnê bikin, wekî pʼala nandirûna Xwerʼa bişîne. 3Herʼin, Ez va we mîna berxa dişînime nava gura. 4Xwerʼa ne kʼîsik hildin, ne tûrik, ne jî çarixa. Û rʼêva silavê#10:4 Aha tê feʼmkirinê: «Rʼêva nesekinin, wekî bi silavdayînê wextê xwe unda nekin». nedine tʼu kesî, 5çi mala ku hûn herʼinê, pêşîyê bêjin: ‹Eʼdilayî vê malêrʼa›. 6Û heger li wir merivekî hêjayî eʼdilayîyê hebe, eʼdilayîya weyê li ser wî bimîne. Lê heger tʼunebe, wê li we vegerʼe. 7Û wê malêda bimînin, çi xwarinê jî bidine we, ewê jî bixwin û vexwin, çimkî pʼale hêjayî heqê xwe ye. Û mal bi mal negerʼin. 8Kʼîjan bajarê ku hûn herʼinê û we qebûl kin, çi daynine ber we, bixwin. 9Nexweşêd navda qenc kin û wanrʼa bêjin: ‹Pʼadşatîya Xwedê nêzîkî we bûye›. 10Lê ew bajarê ku hûn herʼinê û we qebûl nekin, derêne meydana û bêjin: 11‹Em wê tʼoza ku ji bajarê we nigêd meva girtîye jî li ser weda dawdişînin. Lê vê yekê bizanibin ku Pʼadşatîya Xwedê nêzîkî we bûye›. 12Ez ji werʼa dibêjim, Rʼoja Axretê hʼalê Sodomê wê ji ya wî bajarî çêtir be#10:12 Destpêbûn 19. .
Bajarêd nebawer
(Metta 11:20-24)
13Wey li te Xorazîn! Wey li te Beytsayda! Heger ew kʼeremetêd ku nava weda bûn, Sûr û Saydayêda#10:13 Xorazîn û Beytsayda bajarêd cihûya bûn, lê Sûr û Sayda ew bajarêd necihûya bûn, awa gotî pʼûtpʼarist bûn. bibûna, ewanayê zûva bi kʼurx nav kʼozîyêda rʼûniştî tʼobe bikirana. 14Lê Rʼoja Axretê hʼalê Sûr û Saydayê wê ji hʼalê we çêtir be. 15Û tu Kefernahûm, te tʼirê tê hʼeta eʼzmên bilind bî? Lê tê hʼeta dîyarê mirîya herʼî xwarê!
16Ewê guhdarîya we dike, guhdarîya Min dike û ewê we tʼexsîr dike, Min tʼexsîr dike, lê ewê Min tʼexsîr dike, yê ku Ez şandime tʼexsîr dike».
Vegerʼandina hʼeftê duda
17Ew hʼeftê du şagirt bi eşq û şa vegerʼîyan û gotin: «Xudan, cin jî saya navê Te êlimî me dibûn». 18Ewî wanarʼa got: «Min mîrêcin dît, çawa birûska ji eʼzmên jorda kʼetî. 19Awa Min hʼukum daye we, ku hûn meʼr û dûpʼişka û tʼemamîya qewata dijmin pʼêpeskin û qet tʼu tiştê zirarê nede we. 20Lê bi wê yekê şa nebin ku cin êlimî we dibin, lê şa bin, ku navêd we li eʼzmana nivîsar e».
Şabûna Îsa
(Metta 11:25-27; 13:16-17)
21Wî çaxî Ew bi Rʼuhʼê Pîroz şa bû û got: «Şikir navê Te be Bavo, Xudanê eʼrd û eʼzman, ku Te ev tişt ji zana û bîlana veşartin û li ber zarʼa vekir. Belê Bavo, çimkî aha li Te xweş hat. 22Her tişt ji Bavê Min Minrʼa hatîye dayînê. Kesek nizane Kurʼ kʼî ye, pêştirî Bavê û kesek nizane Bav kʼî ye, pêştirî Kurʼ û yêd ku Kurʼ bixwaze wanva Bavê bide naskirinê». 23Û wê gavê ser şagirtêd Xweda vegerʼîya û wanarʼa başqe got: «Xwezî li wan çʼeʼva, çi ku hûn dibînin ew jî dibînin. 24Çimkî Ez werʼa dibêjim, ku gelek pʼêxember û pʼadşa xwestin ew tiştêd ku hûn dibînin bidîtana, lê nedîtin û ew tiştêd ku hûn dibihên bibihîstana, lê nebihîstin».
Mesela samerîyê qenc
25Hingê qanûnzanek rʼabû Ew cêrʼiband û got: «Dersdar, ez çi bikim, wekî jîyîna hʼeta-hʼetayê bistînim?» 26Ewî jî wîrʼa got: «Qanûnêda çi nivîsar e? Tu çawa dixûnî?» 27Ewî lê vegerʼand û got: «‹Xudan Xwedêyê xwe hʼiz bike, bi tʼemamîya dilê xwe, bi tʼemamîya canîya xwe, bi tʼemamîya qewata xwe û bi tʼemamîya hʼişê xwe›#10:27 Qanûna Ducarî 6:5. , ‹hevalê xwe jî weke xwe hʼiz bike›#10:27 Qanûna Kʼahîntîyê 19:18. ». 28Û Îsa wîrʼa got: «Te rʼast got. Usa bike û tê bijîyî». 29Lê ewî xwest xwe rʼast derxe, Îsarʼa got: «Hevalê min kʼî ye?» 30Îsa lê vegerʼand û got: «Merivek hebû, ew ji Orşelîmê berjêrî Erîhayê dibû. Ew kʼete destê qaçaxa û wana ew teʼzî kir, kʼutan û nîvkuştî hiştin çûn. 31Usa qewimî ku kʼahînek wê rʼêda dihat. Gava ew dît, berrʼa derbaz bû çû. 32Usa jî yekî lêwî hat, gihîşte wî cîyî, li wî nihêrʼî, berrʼa derbaz bû çû. 33Paşê rʼêwîkî samerî hat. Gava ew dît, gunê wî lê hat. 34Ew nêzîkî wî bû, bizir û şerav li birînêd wî xistin, pʼêçʼa û ew danî ser kʼerkʼedanê xwe bire mêvanxanê û bona wî xem kir. 35Rʼoja dinê du zîv derxistin dane xweyê mêvanxanê û got: ‹Xweyîtîyê li vî bike, tu çi jî ser wî zêde xerc kî, gava ez vegerʼîyam, ezê li te vegerʼînim›.
36Niha tʼexmîna te, ji wan hersêka kʼîjan bû hevalê wî merivê ku kʼete destê qaçaxa?» 37Ewî jî got: «Ewê ku gune lê anî». Îsa wîrʼa got: «Herʼe tu jî usa bike».
Îsa mala Mertʼa û Meryemêda
38Çaxê rʼêkʼetin çûn, Îsa kʼete gundekî. Kʼulfetek ku navê wê Mertʼa bû Ew bire mala xwe. 39Xûşkeke wê jî hebû, navê wê Meryem. Ewa ber nigêd Xudan rʼûniştibû û guhdarîya xeberêd Wî dikir. 40Mertʼa jî ku gelek tʼivdarekdîtinêva gîro bû, hat sekinî û Îsarʼa got: «Xudan, qet xema Te nîne ku xûşka min nava vê tʼivdarekdîtinêda ez tʼenê hiştime? Bêje wê ku alî min bike». 41Xudan lê vegerʼand û gotê: «Mertʼa, Mertʼa, tu bona gelek tişta xema dikî û tʼevîhev dibî. 42Lê tʼenê tiştek lazim e, ew pʼara qenc jî Meryemê xwerʼa bijart û ji wê nayê standinê».
Nke Ahọpụtara Ugbu A:
Lûqa 10: KmrNTL
Mee ka ọ bụrụ isi
Kesaa
Mapịa
Ịchọrọ ka echekwaara gị ihe ndị gasị ị mere ka ha pụta ìhè ná ngwaọrụ gị niile? Debanye aha gị ma ọ bụ mee mbanye
© Институт перевода Библии, 2000, 2011