انجیل یوحنا 5
5
علیله مرکه شفا حوضه پرانک
1ای مدت پَش، یهودیان ایگله عید به و عیسی بشه اورشلیمه شهر را. 2اورشلیمک، ’پَسه دروازه‘ وَرک، حوضی به که عبرانیان زواننه اَوه «بِیت‌حِسْدا» واجنده و پنج گله اِیوان داره. هر پنج گله اِیوان سایه بان دارنده. 3اَ ایوانانک پر گروهی علیلانک خوتِندِه، یعنی کورِه، شله و اِفلیجه [و منتظر بنده که اُو تکان بخره. 4چون که اَوان فکر شان کردرده هر چند وقت ای را ایگله فرشته خداونده طرفنه آمسه و اُوش تکان دسه؛ و اولین کسی که اُو تکان خردنه پَش حوض دله دیشیرده، هر مرضی که داشتشه شفاش کته.]
5اَگارک، مردکی بِه که سی و هشت سال علیل به. 6وختی عیسی اَ مردکش اَگا خوته بینده، بزانسشه که پر وقته واریه، اَوک آپرسسشه: «گَره شفا اَرَگیری؟» 7علیله مردکه عیسی نه باته: «آقا، کسی نِدارم که وختی اُو تکان خَره، من دِرنه حوضه دله، و تا اِشتن آراسِنم اَگا، ای نفر چِمن پرانتر دیشیه اُو دله.» 8عیسی اَونه باتشه: «بِیض، اِشته یاگا اَپرچین و راه دِگن.» 9اَ مردک ه لحظه شفاش بکته و اِشتن یاگاش اَپرچی، و را دگس.
اَ روج، یهودیان مقدس شنبه روج به. 10پس یهودیان شفا کَته مردکنه شان باته: «اُوری مقدس شنبه روجِه و ته شرعا اجازه نداری اِشته یاگا اَپرچینی و ببری.» 11امّا اَ مردکه جواو بدا: «اَ کسی که منِش شفا دییِم مَنش واته، ”اِشته یاگا اَپرچین و را دِگن“.» 12اَوکشان آپرسس: «اَ کسی که تنه باتشه اِشته یاگا اَپرچینی و را دگنی، کی به؟» 13امّا اَ شفا کته مردکه نزانسرده اَ کیه، چون عیسی اگاره جمعیت میانک غیب آبیه به.
14کَملی پش، عیسی اَ مردکش معبدک بینده و اَوِنش باته: «دیس اِسا رچ آبییش، د گناه مکه تا چِمه بدتر اِشته سر مایه.» 15اَ مردک بشه و یهودیانش باته: «اَ کسی که منش شفا دییم، عیسی اِسه.»
16چِمه واسنه به که یهودیان عیسیشان اذیت آزار کرده، چون یهودیان مقدس شنبه روجک ایزنه کارش کردنده. 17امّا عیسی جواب اِم به که «چِمن په حلا کار کردر، از نی کار کرم.» 18چِمه واسنه، یهودیان پرتر رایشان به اَوه بوکوشنده، چون نه فقط یهودیان شنبه قانونش اِشکسِه، بلکم حتی واتردشه خدا چِمن په اِسه و اِشتنش خدا نه برابر کردرده.
19عیسی اَوانش باته: «حقیقتا، شاما نه واجم، که زا اِشتنک کاری نِتانه بکره مگم کارانی که بینه چَه په انجام دییَر؛ چون هر کاری په کره، زا نی هجوره کره. 20چون که په، زا نه خَشه و هر کاری اِشتن کره اَوه آمانه و اِمانکین پیله تر کاران اَوه آمانه تا شاما مات ببا. 21چون ایزه زه که پِه مَردَان زنده کره و اَوان زندگی آدیه، زا نی هر کسی که بگوشه، زندگی آدیه. 22و په کسی داوری نِکَره، بلکم همه‌ی داوری کارش درسمارده زا. 23تا همه‌ی مردم زا حرمت بِنَینده، ایزه زه که پییَر حرمت نَیِنده. چون کسی که زا حرمت نِنَیه، پِه‌ای که اَوش خرسانسه نی حرمت نییَش نیه. 24حقیقتا، شاما نه واجم، هر کسی که چِمن لاوَه بشنوه و کسی که منِش خرسانسم ایمان بوعره، زندگی ابدی داره و داوری را نایه، بلکم مرگ نه شی به زندگی. 25حقیقتا، شاما نه واجم، زمانی آرسه، بلکم اِسایه، که مرده آدمه خدا زا صصه اَشنونده و کسانی که گوش آدینده، زنده آبینده. 26چون ایزه زه که پِه اِشتنک زندگی داره، زا نی آدیَشه که اِشتنک زندگی بداره، 27و اِم اقتدارش نی اَوه آدییه که داوری نی بکره، چون اَ انسانه زا یه. 28اِم لاوَانک تعجب مکرا، چون زمانی آرَسِه که همه‌ی اَوانی که قبر دلکنده، چوه صَصه اَشنونده و قبرک بَراینده. 29اَ کسانی که چاکه کارشان کرده، زنده آبینده که زندگی بکرنده، و کسانی که بده کارشان کرده، زنده آبینده تا داوری بیبینده. 30از اِشتنک نِتانم کاری بکرم، بلکم بنا به اَ چی ای که اَشنوم داوری کَرم و چِمن داوری عادلانیه، چون چِمن گَوسه پَشه نییم، بلکم اَ کسی گَوسه پَشَکِم که منِش خرسانسِم.
31«اگم از اِشتن چِمن درباره شهادت بدَیم، چِمن شهادتی اعتبار نِداره 32امّا علوده کسی اِسه که چِمن درباره شهادتی دَیه و از زانم چَه شهادتی چِمن درباره معتبر اِسه. 33شاما کسانی بخرسانسِرانه یحیی وَر و اَ حقیقته را شهادتیش بدا. 34نه اِم که از انسانه شهادته قبول بکرم، بلکم اِم لاوَان واجم تا شاما نجات پیدا بکرا. 35یحیی تعمید دهنده چیرویی بِه سوزان و پر نور، و شاما رایران به کملی ای چَوه نورک شاد ببا. 36امّا شهادتی که از دارم یحیی شهادتک پیله تره، چون کارانی که پییر من درسمارده تا اُوجرم، یانی هِم کارانی که کَردرم، چِمن درباره شهادت دینده که پِه منش خرسانسم. 37و هَ په ای که منش خرسانسم، اِشتن چِمن درباره شهادت دَیه. شاما هرگز چَوه صَصران اَشنوسه نی و چَوه دیمران وینده نی 38و چَوه کلام شاماک ساکن نی، چون به کسی که اَوش خرسانسه ایمان ندارا. 39شاما مقدس نیوشته هان دقتنه بررسی کرا، چون ایزه زانسرا چوه واسطنه زندگی ابدی دارا، با اِم که اِم نیوشته چِمن درباره شهادت دیرنده. 40امّا حلا نی رایران نییه بایا چِمن ور تا ابدی زندگی بِدارا .
41«از شکوه و جلاله انسانک قبول نکرم، 42امّا شاما چاک آزانم که خدا محبته شاما دلِک ندارا. 43از چِمن پییَر نامنه بامم، امّا شاما من قبول نکرا. اگم علوده کسی اِشتن نامنه بایه، اَوه قبول کرا. 44چُنجوره تانا ایمان بوعرا وقتی که شاما هندیگرک شکوه و جلاله قبول کرا، امّا شکوه جلاله پشدنه نییران که خدای یگانه طرفنه آیِه؟ 45ایزه مزانا که اَزم شاما پِه پرانک متهم کرم؛ شاما متهم‌کرار موسی پیغمبر اِسه، هَ کسی که اَوران امید دوسَه. 46چون اگم موسی ران ایمان داشته، منران نی ایمان آورده، چون که موسی نی چِمن درباره نیوشتشه. 47امّا اگم چَوه نیویشته هان باور ندارا، چُنجوره تانا چِمن لاوَان باور بِکرا؟»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
انجیل یوحنا 5: TIT
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company