Известные библейские стихи из Matha 18

Поделиться

Oir áit ar bith ’n‐a mbíonn beirt nó triúr cruinnighthe le chéile im’ ainm‐se, bím‐se féin annsin ’n‐a measc.

Adeirim libh fós, má bhíonn beirt agaibh ar aon aigne ar talamh i dtaobh nidh ar bith d’á n‐iarraid, do‐ghéantar dóibh é óm’ Athair‐se atá ar neamh.

Agus do ghlaodh sé chuige leanbh beag, agus do chuir sé ’n‐a lár é, agus adubhairt sé, Go fírinneach adeirim libh, Muna n‐iompuighidh sibh, agus bheith ar nós na leanbh, ní rachaidh sibh isteach i ríoghacht neimhe ar chor ar bith.

D’á bhrigh sin, an té ísleochas é féin ar nós an leinbh bhig seo, is é sin an duine is mó i ríoghacht na bhflaitheas.

Agus cibé duine ghlacfas chuige aon leanbh beag amháin d’á leithéid seo im’ ainm‐se

Go fírinneach adeirim‐se libh, Cibé neithe cheanglóchas sibh ar talamh ceanglóchar iad ar neamh: agus cibé neithe scaoilfeas sibh ar talamh scaoilfear iad ar neamh.

Agus is mar sin dhéanfas m’Athair neamhdha dhaoibh‐se, muna maithfidh gach aon duine agaibh d’á bhráthair ó chroidhe.

glacann sé mise: acht cibé duine thiubhras scannal d’aoinneach de na rudaibh beaga so chreideas ionnam‐sa, do b’fhearr dó go gcrochfaidhe cloch mhór muilinn ar a mhuineál, agus go mbádhfaidhe é i ndoimneacht na fairrge.

Créad is dóigh libh? Má bhíonn céad caora ag duine, agus má théid caora dhíobh ar seachrán, nach bhfágann sé na naoi gcinn déag agus ceithre fichid, agus nach n‐imthigheann sé ar na sléibhtibh ar lorg an chinn do chuaidh ar seachrán?