Hizkiya (1)

Hizkiya yirmi beş yaşında Yahuda kralı oldu. Annesi Zekeriya'nın kızı Aviya'ydı. Atası Davut gibi, o da Rab'bin gözünde doğru olanı yaptı. Hizkiya Allah’a güvendi. Rab’be çok bağlıydı. Onun yolundan ayrılmadı. Rab’bin Musa’ya vermiş olduğu buyrukları yerine getirdi. Rab onunla birlikteydi. Yaptığı her işte başarılı oldu.

Hizkiya’nın krallığının altıncı yılında Rab İsraillileri kendi memleketlerinden kovdu. Asur Kralı Şalmaneser gelip İsraillileri zorla aldı ve başka uzak ve yabancı memleketlere yerleştirdi.

Hizkiya’nın krallığının on dördüncü yılında Asur Kralı Sanherib gelip Yahuda’nın kasabalarına saldırdı ve hepsini ele geçirdi. Tek Yeruşalim kaldı. Hizkiya Rab’bin dua evinde ve sarayda bulunan gümüşü ve altını Sanherib'e verdi ki askerlerini çekip gitsin diye. Ama Sanherib gitmedi. Sanherib Yeruşalim’e karşı çok askerler yolladı.

Sanherib’in baş komutanları Hizkiya’yı çağırdılar. Onlar Hizkiya’ya şöyle dediler:

“Kime güveniyorsun da bana karşı kalkıyorsun? Sizin Allah’ınıza mı güveniyorsun? Saldırıp burayı yıkmak için Rabbin buyruğu olmadan mı yola çıktığımı sanıyorsun? Rab, ‘Git, o memleketi yık’ dedi.”

Sonra komutan Yeruşalim'in halkına yüksek sesle bağırıp şunu dedi, “Bana gelin. Yaşamayı seçin, ölümü değil. Rab bizi kurtaracak diyerek sizi aldatmaya çalışan Hizkiya'yı seslemeyin. Obir halkların taptığı putları onların memleketlerini Asur Kralı'nın elinden kurtarabildi mi? Samiriye'yi elimden kurtarabildiler mi? Bütün memleketlerin putlarından hangisi memleketini elimden kurtardı ki, Rab da Yeruşalim'i elimden kurtarabilsin?’ ”

Halk sustu, komutana tek bir söz bile karşı söyleyemedi. Çünkü Kral Hizkiya, “Karşılık vermeyin” diye buyurmuştu.

Kral Hizkiya Asur komutanın söylediklerini duyunca kendi üstünde olan bagajlarını yırttı, çul[1] kuşanıp Rab'bin dua evine girdi. Rab’be güvenerek dua etti. Yeşaya Peygamber’i çağırttı. Yeşaya şöyle dedi: “Rab diyor ki, Asur Kralı'nın adamlarından ve benim için söylediği küfürlerden korkma. Onun içine öyle bir ruh koyacağım ki, aldığı bir haberden ötürü kendi memleketine dönecek. Orada onu kılıçla öldürteceğim.”

O gece Rab'bin meleği gelip yüz seksen beş bin Asur askerlerini öldürdü. Sabah olunca uyananlar her yerde serilmiş ölü askerleri gördüler. Bunun için Asur Kralı Sanherib kalkıp evine çekildi. Ninova'ya döndü ve orada kaldı. Bir gün putu Nisrok'un tapınağında tapınırken, kendi oğulları Adrammelek'le Şareser, onu kılıçla öldürüp kaçtılar. Yerine oğlu Esarhaddon kral oldu.

Hizkiya için her şey mahvolmuş ve son gelmiş gibi görünürdü. İsrailliler kendi memleketlerinden atıldılar. Asurlular binlerce askerle Yeruşalim’in etrafını kuşattılar. Ama bu kötü ve zor durumdan kurtulmak imkansız gibi görünürken Hizkiya ümidini kesmedi. Dua ederek derdini Rab’be verdi ve Ona güvendi. Ve Rab Yeruşalim halkını kurtardı. Bu durumda Rab Asurlulara kendi büyüklüğünü gösterdi.

Bizim de büyük problemimiz varsa durumumuz çok kötü olsa bile ümidimizi Rab’den kesmeyelim. Rab’be dua ederek O'na güvenelim. Yeşaya Hizkiya’ya Rab’bin sözünü açıkladı. Biz de dua ederek ve Rab’bin bize söz verdiği sözleri hatırlayalım. Rab’bin Kutsal Kitap’ında bizden ne beklediğini araştıralım. O zaman Onun yolunu anlayacağız. O durumda nasıl davranmamızı bileceğiz.

[1] keçi kılından yapılmış, yere serilen, çadır olarak kullanılan ya da soğukta hayvan örtüsü gibi kullanılan kaba dokumalı bir örtü