Kral Hizkiya’nın hastalığı

O günlerde Hizkiya ölümcül çok kötü bir hastalığa yakalandı. Peygamber Yeşaya ona gidip şöyle dedi: “Rab diyor ki, ‘Ev işlerini sıraya koy. Çünkü iyi olmayacaksın, öleceksin.’”

Hizkiya yüzünü duvara dönüp Rab'be şöyle yalvardı: “Ya Rab, yürekten sana bir bağlılıkla önünde nasıl yaşadığımı, gözünde iyi olanı yaptığımı hatırla lütfen.” Sonra acı acı ağlamaya başladı.

Yeşaya sarayın orta avlusundan çıkmadan önce Rab ona şöyle dedi: “Geri dön ve halkımı güden Hizkiya'ya şunu söyle: ‘Atan Davut'un Allah’ı Rab diyor ki: Duanı işittim, gözyaşlarını gördüm, seni sağlığına kavuşturacağım. Üç gün içinde Rab'bin Tapınağına çıkacaksın. Ömrünü on beş yıl daha uzatacağım. Seni de Yeruşalim’i de Asur Kralının elinden kurtaracağım. Kendim için ve kulum Davut'un hatırı için bu Yeruşalim’i koruyacağım.’”

Hizkiya Yeşaya'ya, “Rab'bin beni şifalayacak ve üç gün içinde Rab'bin Tapınağına çıkacağım diye nişan ne olacak?” diye sormuştu.

Yeşaya şöyle karşılık vermişti: “Rab'bin verdiği sözü tutacak diye nişan şu olacak: Gölge on basamak uzasın mı, kısalsın mı?”

Hizkiya, “Gölgenin on basamak uzaması kolaydır, on basamak kısalsın” demişti.

Bunun üzerine Peygamber Yeşaya Rab'be dua etti ve Rab Ahaz'ın merdivenindeki aşağı doğru gözüken gölgeyi on basamak kısaltmıştı.

Sonra Yeşaya, “İncir pestili (incirin ezilmiş hali) getirin” dedi. Getirip çıbanına koydular ve Hizkiya iyileşip şifa buldu.

Hizkiya şifalandığı için Rab’be bir ilahi yazdı.

“Tattığım bu acılardan sonra daha dikkatli yaşayacağım.

Canım da bunların sayesinde yaşıyor. Şifaladın, yaşattın beni!

Senin verdiğin sözü tuttuğunu babalar çocuklarına anlatır.

Beni kurtaracak olan Rab'dir. Ömrümüz boyunca Ona enstrümanla ilahi çalalım.”

Merhametli ve mucize yapabilen Allah’ımız var. Rab mucize yapabildiği halde her zaman şifa vermiyor. Hizkiya bunu anladı. Hizkiya acı acı ağladı ama Rab’bin kararını kabul etti. Ancak Rab Hizkiya’nın duasını işitti ve Hizkiya’ya şifa verdi. Rab bizim için mucize yaptıysa ya da şifa verdiyse Ona olan şükranımızı Rab’be tapınan ve başkalarına hizmet eden doğru olan hayatımızla gösterelim. Yani bize verilen yeni hayatı boş ve hafife almayalım. Kendimiz için değil, lazım Rab’bin istediği gibi yaşayalım. Rab’be her zaman şükrederek yaşayalım. Biz de Hizkiya gibi sevincimizi ve Rab’be karşı olan şükranımızı ilahiler yazıp sesle ve müzik enstrümanlarıyla onları söyleyerek duyuralım.