Yoşiya

Yahudalılar Allah’ı bırakmışlardı. Allah’ın yerine putlara taptılar. Ama Kral Yoşiya putları yok ettirdi. Sonra tapınağı (Allah’ın evinin) temizlenmesini buyurdu. Tapınağı temizlerken Kutsal Kitap’ı buldular. Kutsal Kitap’ı Kral Yoşiya’ya götürdüler. Kitabı krala okudular.

Kutsal Kitap’ı okuyunca Yoşiya Allah’ın Yahudilere çok öfkelediğini anladı. Kral halkını toplattı ve beraber yeniden Allah’ı bütün canla ve yürekten izleyecekler diye söz verdiler. Ondan sonra Rab’bin buyurduğu gibi Fısıh Bayramını kutladılar. Yahudiler Fısıh Bayramında kurban keserek Allah’ın İsraillileri Egipet’ten (Mısır’dan) kurtardığını hatırlıyorlardı. Peygamber Samuel'in zamanından bu zamana kadar, İsrail'de böyle bir Fısıh Bayramı kutlanmamıştı. Hiçbir kral Yoşiya'nın kutladığı gibi bir Fısıh Bayramı kutlamamıştı.

Yoşiya Rab’be tapınmak işini düzeltip her şeyi Rabbin istediğine göre sıraya koydu. Bundan sonra, Egipyet (Mısır) Kralı Neko savaşmak için büyük Fırat derenin kenarında olan büyük kasaba Karkamış'a doğru yola çıktı.

Yoşiya Neko ile savaşmak için yola çıktı. Ama Neko ona hizmetçilerinden şu haberi gönderdi: “Benim seninle bir problemim yok, ey Yahuda Kralı! Bugün sana değil, savaş açtığım Karkamış kasabasına karşı savaşmaya geldim. Allah bana böyle yapayım diye buyurdu. Allah benden yanadır. Sen Allah'a karşı gelme. Çünkü seni yok eder!”

Ne var ki, Yoşiya onunla savaşmaktan vazgeçmedi. Allah'ın Neko'nun ağzından konuştuğu sözleri aldırmadı. Megiddo Ovası'nda Neko ile savaşmak için yola çıktı. Ok atan Nekonun askerleri Kral Yoşiya'yı vurunca, kral kendi hizmetçilerine, “Beni buradan götürün, ağır yaralıyım!” dedi. Hizmetçileri kralı savaş arabasından çıkarıp onun başka bir arabasına koyup Yeruşalim'e götürdüler. Yoşiya öldü ve dedelerinin mezarlığına gömüldü. Bütün Yahuda ve Yeruşalim halkı onun için yas tuttu.

Yoşiya dedeleri Kral Davut ve Kral Hizkiya gibi krallığı çok iyi başladı. Allah’ı bütün canınla yüreklen izledi üstelik halkını da Rab’be döndürdü. Halkı onu severdi. Ama Yoşiya yaşlanınca rahatlamıştı. Allah Kral Neko'yu gönderdi diye Yoşiya'ya haber aldı ama ona hiç aldırmamış. Neden böyle yaptığını bilmiyoruz. Böyle bir durumda en azından Yoşiya dua edebilirdi, Rab'bin düşüncesini sorabilirdi. Rab’bi aramak yerine kendi aklına güvenmiş. Ama kendi aklı pek da iyi değildi. Böylece kendisine güvendiği için kendi canını kaybetti ve halkı da iyi bir kralı kaybetti.

Biz Yoşiya’nın ve onun dedelelerinin yanlışını tekrarlamayalım. Kesin karar verelim hayatımızın son nefesine kadar Rab’bimizi bütün canımızla yüreğimizle izleyelim. Rahatlık Rab’bimize yakın kalmaya bize engel olmasın. Aslında rahatlık da bir çeşit denemedir. Rahat olunca acaba Rab'be yakın olacağız mı? Onun yüzünü arayıp Ona danışacağız mı? Biliyoruz ki rahatta iken bunu yaparsak yanlış ve günah yapmaktan korunacağız. Hiç bir durumda sadece kendi aklımıza güvenmeyelim. Düşüncelerimizi ve planlarımızı Rab’be sorarak doğru ya da yanlış olduklarını böylece deneyelim.