Manaşşe

Manaşşe on iki yaşında kral oldu ve Yeruşalim'de elli beş yıl krallık yaptı. Rab'bin önünde çok kötülük yaptı. Babası Hizkiya'nın yıktırdığı putlara tapılan yerleri yeniden yaptırdı. Baallar için sunaklar (kurban kesme yerleri) kurdu, Aşera putları yaptı. Rab’bin Tapınağında bile putlara taptı. Oğullarını da ateşe verip kurban etti; falcılık ve büyücülük yaptı. Medyumlara, ruh çağıranlara danıştı. Manaşşe Yahuda halkını günaha sürüklemekle kalmadı, Yeruşalim'i bir uçtan öbür uca dolduracak kadar çok sayıda suçsuz insanların kanını döktü. Rab’bi çok öfkelendirdi.

Rab Manaşşe'yle halkını uyardı ama aldırmadılar. Bunun için Rab Asur Kralının askerlerin generallarını Yahuda halkın üstüne gönderdi. Manaşşe'yi tutup burnuna çengel taktılar; tunç (bronz demiri) zincirlerle bağlayıp Babil'e götürdüler. Ne var ki, Manaşşe o büyük utanç ve acılar içinde Allah’ı Rab'be dua etti ve Onun önünde çok fazla alçakgönüllü davrandı. Rab duasını duydu ve onu gene Yeruşalim'e, krallığına geri getirdi. İşte o zaman Manaşşe Rab'bin Allah olduğunu anladı.

Manaşşe tapınakta diktirdiği putları çıkardı; tapınağın bulunduğu tepede ve Yeruşalim'de yaptırdığı bütün kurban yerleri kaldırıp kasabanın dışına attı. Rab'be şükran kurbanları kesti; Yahuda halkına Allah’a tapıp kulluk etmeleri için buyruk verdi. Manaşşe ölüp atalarına kavuşunca, kendi sarayına gömüldü. Yerine oğlu Amon kral oldu.

Amon yirmi iki yaşında kral oldu ve sadece iki yıl krallık yaptı. Babasının Rab’den aldığı dersi öğrenmedi. Babasının önce yaptığı kötülükleri tekrarladı. Putlara kurban kesti, onlara taptı. Ancak babası Manaşşe gibi Rab’bin önünde tövbe edip alçakgönüllü olmadı tersine, giderek suçunu arttırdı ve daha çok kötülük yaptı. Sonunda baş hizmetçileri bir plan kurdular onu sarayında öldürdüler. Yerine oğlu Yoşiya’yı kral yaptılar.

Manaşşe’nin babası Hizkiya çok sene krallık yaptı. Hizkiya Rab’bi izledi böylece halk uzun seneler rahatlık gördü. Manaşşe niçin babasının taptığı Allah’ı bıraktığını bilmiyoruz. Ama biliyoruz ki her şey rahat olduğu zaman Allah’ı unutmak kolay oluyor. Unutuyoruz ki bizi koruyan ve her ihtiyacımızı karşılayan Allah’tır. Her şey rahat olunca kendi istediklerimizi yapacağımızı düşünüyoruz. Ama bizim isteklerimiz Allah’ın isteklerine uymayabilir.

Rahatlıkta çok dikkatli olalım. Çünkü tam o zaman Allah’tan çok çabuk uzaklaşabiliriz. Allah her şeyi görüyor ve kötülüğe dayanmaz. Kötülük yaparsak Rab bizi terbiye edecek ve hak ettiğimiz cezayı alacağız. Allah’a şükür olsun ki günahlarımızı affetmeye hazır. Tövbe edersek O bize merhamet gösterecek. Ancak daha iyi olur ki Rab’bimizi denemeyelim. Kızanlarımıza da öğretelim Rab’bin sözünü dinleyip yapsınlar. Rahat bir hayatımız varsa, Allah’a şükredelim ve Ona daha yakın olmaya çalışalım.