Nehemya

Nehemya Pers Kralı Artahşasta'nın çok güvenilen bir hizmetçisiydi. Artaşasta’nın kalesinde çalışıyordu. (Kale demek savaşta savunmak için kalın duvarlarla çevrili bir bina. Bulgarcası krepost.)

Nehemya’nın kardeşi Hanani ve bazı Yahudalılar onun yanına geldiler. Onlara zorla köle gibi götürülmekten kurtulup sağ kalan Yahudileri ve Yeruşalim'in durumunu sordu. “Zorla köle gibi götürülmekten kurtulup Yahuda memleketine dönenler büyük sıkıntı ve utanç içinde” diye cevap verdiler, “Üstelik Yeruşalim duvarları ve kapıları yıkılmış durumda.”

Nehemya bunları duyunca oturup ağladı, günler boyunca yas tuttu. Oruç tutup Göklerin Allah'ına dua etti: “Ey Rab! Yüce ve görkemli (parlak ve büyük şan ile) Allah! Seni sevenlerle, buyruklarına uyanlarla yaptığın antlaşmaya sen bağlı kalırsın. Ya Rab, halimi gör, gece gündüz kulların İsrail halkı için ettiğim duaya kulak ver. Günahımızı kabul ediyoruz bunu açıkça söylüyorum. İsrail halkı günah işledi. Ben ve atalarım günah işledik. Sana çok kötülük yaptık. Kulun Musa'ya verdiğin buyruklara, kurallara, prensiplerine uymadık.”

“Musa'ya söylediklerini hatırla. Dedin ki, ‘Eğer benden vazgeçip bana itaat etmezseniz, sizi bütün yeryüzünde halkların arasına dağıtacağım. Ama bana döner, buyruklarımı özenle yerine getirirseniz, dünyanın öbür ucuna dağılmış olsanız bile sizleri toplayıp seçtiğim yere, bulunacağım yere getireceğim.’”

“Onlar senin kulların, kendi halkındır. Yüce kudretin (sınırsız gücün) ve güçlü elinle onları kurtardın. Ya Rab, bu kulunun dualarına kulak ver. Bana bugün yardımcı ol, başarabileyim öyle ki krala yapacağım teklifi kabul etsin.”

Nehemya krala getirilen şarabı alıp içmesi için ona uzattı. O güne kadar kral Nehemya’yı hiç üzgün görmemişti. Bu yüzden kral, “Neden böyle üzgün görünüyorsun?” diye sordu, “Hasta olmadığına göre, her halde bir derdin var.”

Nehemya çok korktu ama krala, “Allah sana uzun ömürler versin” deyip devam etti, “Atalarımın gömüldüğü kasaba yıkıldı, kapıları yakıldı. Nasıl üzülmeyeyim?”

Kral, “Dileğin nedir?” diye sordu.

Nehemya Allah'a içinden dua edip krala şöyle dedi: “Eğer uygun görüyorsan, benden hoşnut kaldınsa, lütfen beni Yahuda'ya, atalarımın gömüldüğü kasabaya gönder; kasabayı yeniden inşa edeyim.”

Kral kraliçeyle birlikte oturuyordu. “Yolculuğun ne kadar sürer?” diye sordu, “Ne zaman dönersin?” Böylece kral dileğimi uygun buldu ve beni göndermeyi kabul etti. Ona ne zaman döneceğimi söyledim.

Sonra Nehemya krala şöyle dedi: “Uygun görüyorsan, Yahuda'ya varabilmem için, adı Fırat büyük derenin güneşin batığı tarafında olan bölgelerin güdücülerine birer mektup yazılsın. Bir de kralın orman koruyucusu olan Asaf'a bir mektup götürmek istiyorum. Tapınağın yanındaki kalenin kapıları, kasaba dış kalın duvarlarına ve oturacağım evin yapılması için bana ağaç kesmek için izin versin.” Allah Nehemya’ya yardımcı olduğu için kral dileklerini yerine getirdi.

Nehemya Allah’ın Sözünü iyi bilen ve Allah’a çok güvenen bir adamdı. Aynı zamanda kendisi de güvenilir bir adamdı. Zorla kendi memleketinden ayrıldığı halde halkını zorlayan kralın iyi bir hizmetçisi oldu. Nehemya kendi memleketini özledi ve dönen halkın acı zor durumu için yüreği yanıyordu. Onlara yardımcı olmak istedi. Rab ona fırsat verdiği zaman, kralın öfkelenip başına bir kötülük gelecek diye düşünmeden Nehemya dua edip kraldan izin ve yardım istedi. Nehemya Allah’a güvendiği için Onu sevindirdi. Allah onun duasını işitti ve öyle yaptı ki kral ona her ihtiyacını karşıladı. Rab bize özel bir iş verdiyse onu yapabilmek için O bize lazım olan her şeyi vermeye hazır. Tek şart: şüphelenmeden Rab’bimize güvenelim.