Nehemya zorluklara karşı sağlam duruyor

Sanballat Yeruşalim’in yıkılmış olan dış kalın duvarlarını yeniden yapıldığını duyunca öfkeden deliye döndü. Sanballat Yahudalılarla dalga geçip onları aşağılamaya başladı. Dostlarının ve Samiriye askerlerinin önünde, “Bu zavallı Yahudiler ne yaptıklarını sanıyorlar? Onlara izin verirler mi? Kurban mı kesecekler? Bir günde mi bitirecekler? Küle dönmüş bu döküntüler arasından taşları mı canlandıracaklar?” dedi.

Yanında duran Ammonlu Toviya, “Yaptıkları şu taş duvarına bak!” dedi, “Üzerine bir tilki çıksa yıkılır.”

Nehemya o zaman şöyle dua etti: “Ey Allah’ımız, bize kulak ver! Bizi küçük görüp aşağıladılar. Bu insanların aşağlamalarını onların kendi başlarına getir. Suçlarını bağışlama, günahlarını unutma. Çünkü biz çalışanları aşağıladılar.”

Yahudiler çalışmaya devam ettiler. Kasabanın duvarının yarısını tamamladılar. Çünkü herkes canla başla çalışıyordu.

Sanballat, Toviya, Araplar, Ammonlular ve Aşdotlular Yeruşalim’in dış kalın duvarın yapılması ilerlediğini ve delikleri kapanmaya başladığını duyunca çok öfkelendiler. Hepsi toplanıp Yeruşalim'e karşı savaşmak ve kasabada karışıklık çıkarmak için plan kurdular. Ama Nehemya’yla Yahudalılar Allah'a dua ettiler ve gece gündüz onları gözletsinler diye bekçiler koydular.

O sırada Yahudalılar, “Yük taşıyanların gücü tükendi. O kadar çok yıkıntılık var ki, artık duvarları yapmaya devam edemiyoruz” dediler.

Düşmanları ise, “Onlar anlayıp görmeden aralarına girip hepsini öldürelim bu işe son verelim” diye düşünüyorlardı.

Yeruşlalim’in çevresinde yaşayan Yahudiler gelip on defa Yeruşalim’de olanlara: “Yanımıza gelin, çünkü size her taraftan saldıracaklar” dediler.

Bunun için, Nehemya duvarın tamamlanmamış en alçak yerlerin arkasına, farklı boylardan kılıçlı, mızraklı (kopie kullanan), yaylı (lık strela kullanan) adamlar yerleştirdi. Bu zor durumu görünce ayağa kalktı. Soyluları (saygın ve zengin ailelerden olan adamlar), görevlilere ve geri kalan herkese, “Onlardan korkmayın!” dedi, “Yüce ve görkemli (şanı eşsiz) Rab'bi hatırlayın. Kardeşleriniz, oğullarınız, kızlarınız, karılarınız, evleriniz için savaşın.”

Nehemya kurdukları planı anladığını düşmanların kulağına erdi. Allah onların planlarını boşa çıkarmıştı. O zaman herkes duvara, işlerin başına döndüler.

O günden sonra adamlarımın yarısı çalışırken öbür yarısı mızraklı, kalkanlı (ştit - korunmak için tahtadan bir alet), yaylı ve zırhlı (teneke ve tellerden örülmüş bir giysi) olarak koruyucular koydular. Halkın başları Yahudalılar'ın arkasında yer almıştı. Duvar yapıcıları, yükleri taşıyanlar, yükleyenler bir eliyle çalışıyor, bir eliyle silah tutuyordu. Yapıcılar kılıç kuşanmış, öyle çalışıyorlardı. Boru çalan adam ise Nehemya’nın yanındaydı. Nehemya soylulara, görevlilere ve geri kalan herkese, “İş çok büyük ve dağınıkta. Duvarların üstünde her birimiz ayrı yerde, birbirimizden uzaktayız. Nereden boru sesini işitirseniz, koşup orada hemen bize katılın. Allah’ımız bizim için savaşacak” dedi.

İşte böyle çalışırdılar. Yarısı gün doğumundan yıldızlar görününce kadar mızraklarla bekçiler koruyordu. O sırada Nehemya halka, “Herkes geceyi yardımcısıyla beraber Yeruşalim'de geçirsin. Gece bizim için bekçilik yapsınlar, gündüz de çalışsınlar” dedi. Ne Nehemya, ne kardeşleri, ne adamları, ne de yanındaki bekçilik yapanlar hiçbiri giysilerini çıkarmadı. Herkes su almaya bile silahıyla gitti.

Nehemya’nın işi çok büyük ve zordu. Ama işi inceleyip plan hazırladı ve işe başladı. İş yeterince büyük değilmiş gibi başka büyük bir problem daha da ortaya çıktı. Düşmanları onları ezip işini durdurmaya kalktılar. Nehemya bu kadar zor bir işi bırakabildi, Babil’e dönebildi. Ama tersine Nehemya Allah’a güvenip Yahudalılara hem kuraj hem pratik çözümler verdi. Böylece düşmanlarını yendiler ve işi devam edebildiler. İşimiz Rab’den olduğu için problemlerimiz artsa da bu işimizden vaz geçmeyelim. Nehemya gibi Rab’be güvenerek ümitle güç alalım ve Rab’bin bize verdiği aklı kullanarak pratik çözümler bulup yapalım.