Популярні біблійні вірші з Lukas 15

Поділитись

“Nadid, pékaisip kan no dipos ta kagi na nama na, éy nagsoli dén. Ey to kéadene na kan pabi to bile nama na, éy tinan-aw siya nama na. Ey pékatan-aw na kan diya, éy kinagbian na, a basta naginan dén a sinumambat diya. Ey to péngsambat na wade diya, éy tulos na kan kinébkében, a inahob-ahoben.

Entan moy,’ kagi na kan, ‘i anak kuae; akala tam éy pate dén, éy entan moy, buhay bale san. Akala tam,’ kagi na kan, ‘éy nebut dén, pero entan moy, nagsoli dén.’ Nadid, to pégkagi no ama na ta éya, éy tulos dén side a nagkasayaan.

“Ey nadid,” kagi ni Jesus, “i kahulugina na éya a halimbawa, éy mésahat a tahod du édse ta langet, bagay meta de i maski isesa a tolay a mégsisi a mangibut to kasalanan na. Mésahat side a talaga ta éya a isesa a tolay kesira du meadu a tolay a éwan tu kasalanan.

Ikad ko dén,’ kagi na kan, ‘ta bile nama ko, a kagin ko diya, a “Améng, te kasalananék diko, sakay ta Diyos.”

Ey tu anak na, éy kinagi na kan diya, a ‘Améng, te kasalananék diko sakay ta Diyos. Ewanék maari a ibilang mo a anak mo.’

Eng mara,” kagi na, “te esa dikam a te sandaan a tupa, éng mebut tu esa dide, éy anya wade i gemtén na? Siguradu éy pabayan na du siyam a pulu éy ta siyam a tupa na to pégpastoran de, a monda ahayukén na tu nebut, a hanggan éwan na meta.