Gewilde Bybelverse vanaf Лукъа 17

Deel

Сонг огъар: – Туруп бар. Сени иманынг къутгъарды, – дей.

Эгер гюнде етти керен о сагъа къаршы гюнагь иш этип ва гюнде етти керен о сагъа: «Айыплыман, геч», – деп айтса, ондан геч.

Олардан бири, оьзю сав болгъанын гёрюп, къычырып Аллагьгъа макътав эте туруп, гери къайта ва Исаны аякъларына баш уруп, Огъар алгъыш эте. Шо адам самариялы болгъан.

Вёрегиз, сакъ болугъуз! Эгер иман къардашынг сагъа къаршы гюнагь иш этсе, огъар айып эт, эгер этеген гюнагь ишине гьёкюнсе, ондан геч.

Шо вакъти Иса: – Тазалангъанлар он адам тюгюлмю эди? Къалгъан тогъузу къайда?

Рабби Иса булай дей: – Эгер сизин бир гиччинев урлукъ чакъы иманыгъыз бар эди буса, бу тут терекге: «Мундан чыгъып, денгизде орнатыл!» – деп айтсагъыз, о сизге таби болур эди.

Ким оьзюню жанын къутгъарма айланса, о ону тас этер, ким ону тас этсе, о ону къутгъарар.

Иса якъчыларына булай дей: – Инсан оьзюн гюнагьгъа тартагъан затлардан къутулмагъа болмай, тек шо гюнагьгъа чакъырагъан адамны гьалына адаршай. Магъа аявлулардан бирин гюнагь ёлгъа салгъан гишини бойнуна тирменташ да тагъып, денгизге ташламакъ ону учун яхшы болар эди.

Нугьну гюнлеринде нечик болгъан буса, Инсанны Уланыны гюнлеринде де шолай болажакъ: Нугь гемеге минген гюнге ерли инсанлар ашап, ичип, къатын алып, эрге барып тургъанлар, сонг сув алып, оланы барын да дагъытгъан.