መዝ​ሙረ ዳዊት 143

143
ስለ ጎል​ያድ የዳ​ዊት መዝ​ሙር።
1ለእ​ጆቼ ጠብን፥ ለጣ​ቶ​ቼም ሰል​ፍን
ያስ​ተ​ማ​ራ​ቸው አም​ላኬ እግ​ዚ​አ​ብ​ሔር ይመ​ስ​ገን፤
2የሚ​ም​ረኝ፥ መሸ​ሸ​ጊ​ያዬ፥ መጠ​ጊ​ያ​ዬና አዳኜ፤
መታ​መ​ኛ​ዬም፤ እር​ሱን ታመ​ንሁ፤
ሕዝ​ቡ​ንም#ግሪክ ሰባ. ሊ. እና ዕብ. “ሕዝ​ቤን” ይላል። ከእኔ በታች የሚ​ያ​ስ​ገ​ዛ​ልኝ።
3አቤቱ፥ ለእ​ርሱ ትገ​ለ​ጥ​ለት ዘንድ ሰው ምን​ድን ነው?
ታስ​በው ዘን​ድስ የሰው ልጅ ምን​ድን ነው?
4ሰው ከንቱ ነገ​ርን ይመ​ስ​ላል፤
ዘመ​ኑም እንደ ጥላ ያል​ፋል።
5አቤቱ፥ ሰማ​ዮ​ች​ህን ዝቅ ዝቅ አድ​ር​ጋ​ቸው፥ ውረ​ድም፤
ተራ​ሮ​ችን ዳስ​ሳ​ቸው፥ ይጢ​ሱም።
6መብ​ረ​ቆ​ች​ህን ብልጭ አድ​ር​ጋ​ቸው፥ በት​ና​ቸ​ውም፤
ፍላ​ጾ​ች​ህን ላካ​ቸው፥ አስ​ደ​ን​ግ​ጣ​ቸ​ውም።
7እጅ​ህን ከአ​ር​ያም ላክ፥
ከብዙ ውኃም አድ​ነኝ፤
ከባ​ዕድ ልጆ​ችም እጅ፥
8አፋ​ቸው ከንቱ ነገ​ርን ከሚ​ና​ገር፥
ቀኛ​ቸ​ውም የዐ​መፃ ቀኝ ከሆነ አስ​ጥ​ለኝ።
9አቤቱ፥ በአ​ዲስ ምስ​ጋና አመ​ሰ​ግ​ን​ሃ​ለሁ፤
ዐሥር አው​ታር ባለው በገ​ናም እዘ​ም​ር​ል​ሃ​ለሁ።
10ለነ​ገ​ሥ​ታት መድ​ኀ​ኒ​ትን የሚ​ሰጥ፥
ባሪ​ያው ዳዊ​ትን ከክፉ ጦር የሚ​ያ​ድ​ነው እርሱ ነው።
11አፋ​ቸ​ውም ከንቱ ነገ​ርን ከሚ​ና​ገር፥
ቀኛ​ቸ​ውም የዐ​መፃ ቀኝ ከሆነ፥
ከባ​ዕድ ልጆች እጅ አድ​ነኝ፥ አስ​ጥ​ለ​ኝም።
12ልጆ​ቻ​ቸው በጐ​ል​ማ​ስ​ነ​ታ​ቸው እንደ አዲስ ተክል#ግእዝ “ተክለ ዘይት” ይላል። የሆኑ፥
ሴቶች ልጆ​ቻ​ቸ​ውም እንደ እል​ፍኝ ያማ​ሩና ያጌጡ፤
13ዕቃ ቤቶ​ቻ​ቸ​ውም በያ​ይ​ነቱ ዕቃ የተ​ሞሉ ናቸው፥
በጎ​ቻ​ቸ​ውም ብዙ የሚ​ወ​ልዱ፥
በመ​ሰ​ማ​ር​ያ​ቸ​ውም የሚ​በዙ፥
14ላሞ​ቻ​ቸ​ውም የሰቡ፤
ለቅ​ጥ​ራ​ቸ​ውም መፍ​ረስ የሌ​ለው፥
የሚ​ገ​ባ​ባ​ቸ​ውም የሌለ፥
በአ​ደ​ባ​ባ​ዮ​ቻ​ቸ​ውም ዋይታ የሌ​ለ​ባ​ቸው፤
15እን​ደ​ዚህ ያለ​ውን ሕዝብ አመ​ስ​ግ​ኑት፤
እግ​ዚ​አ​ብ​ሔር አም​ላኩ የሆነ ሕዝብ ብፁዕ ነው።

ማድመቅ

ያጋሩ

ኮፒ

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ