کتاب‏مقدّس برای کودکاننمونه

چه کسی ما را آفرید؟ کتاب‏مقدّس یعنی کلام خدا به ما می‏گوید که چگونه انسان آفریده شد. در زمان‏های خیلی دور خدا اولین انسان را آفرید و اسم او را آدم گذاشت. خدا آدم را از خاک زمین ساخت و به او روح زندگی بخشید. آدم زنده شد و خود را در باغی بسیار زیبا به نام "باغ عدن" دید.

چه کسی ما را آفرید؟ کتاب‏مقدّس یعنی کلام خدا به ما می‏گوید که چگونه انسان آفریده شد. در زمان‏های خیلی دور خدا اولین انسان را آفرید و اسم او را آدم گذاشت. خدا آدم را از خاک زمین ساخت و به او روح زندگی بخشید. آدم زنده شد و خود را در باغی بسیار زیبا به نام "باغ عدن" دید.

در ابتدای ابتدا، پیش از آفرینش دنیا، فقط خدا وجود داشت و بس. نه انسانی، نه مکانی و نه چیزی. هیچ چیز! نه روشنایی و نه تاریکی، نه بلندی و نه پستی، نه دیروز و نه فردا وجود داشت. در آنجا فقط خدا بود که هیچ آغازی نداشت. اینگونه بود که خدا کارش را شروع کرد.

در ابتدا، خدا آسمان‏ها و زمین را آفرید.

زمین خالی و بدون شکل بود و تاریکی آن را پوشانیده بود. سپس خدا گفت: "روشنایی بشود."

و زمین روشن شد. خدا روشنایی را روز نام گذاشت و تاریکی را شب. شب گذشت و صبح روز دوم فرا رسید.

در روز دوم، خدا آبهای اقیانوس‏ها، دریاها و دریاچه‏ها را در زیر آسمان نظم بخشید. در روز سوم خدا گفت: "خشکی ظاهر شود" و همین‏طور هم شد.

خدا همچنین فرمود کهعلف‏ها، گل‏ها، درختان و درختچه‏ها برویند و چنین نیز شد. شب گذشت و صبح روز چهارم فرا رسید.

سپس خدا خورشید و ماه را آفرید و ستاره‏های زیادی را که هیچ کس نمی‏تواند آنها را بشمارد. شب گذشت و صبح روز پنجم فرا رسید.

اینک نوبت آفرینش موجودات دریایی و ماهیان و پرندگان بود. در روز پنجم خدا موجودات دریایی و ماهیان و پرندگان را آفرید. از ماهیان بسیار بزرگ گرفته تا ماهیان بسیار کوچک. خدا انواع ماهی‏ها را آفرید تا آبهای دریا را پُر کنند و همه نوع پرندگان را نیز آفرید تا از زمین و دریا و آسمان لذّت ببرند.

بعد از آن خدا گفت: "در روی زمین همه نوع موجودات پُر شوند." همه نوع حیوانات، حشرات و خزندگان. فیل‏های فربه، میمون‏های بازیگوش و تمساح‏های ترسناک، کرمهای کوچک، سمورهای سخت‏کوش، زرّافه‏های زیبا و گربه‏های ملوس. همه نوع حیوانات توسط خدا در آن روز آفریده شد. شب گذشت و صبح روز ششم فرا رسید.

خدا در روز ششم کار متفاوتی انجام داد، کاری بسیار متفاوت. همه چیز الآن برای آفرینش انسان آماده بود. مزارع پر از خوراک و حیوانات آفریده شده بودند تا انسان از آنها استفاده کند. خداگفت: "انسان را شبیه خود بسازیم تا او بر روی زمین حاکم همه چیز باشد." بنابراین خدا انسان را شبیه خود آفرید. شبیه خدایی که آفرینندۀ او بود.

خدا به آدم گفت: "از هر چیزی که در این باغ دوست داری بخور. امّااز درخت شناخت خوب و بد نخور. اگر از میوۀ آن درخت بخوری حتماً خواهی مُرد."

و خداوند گفت: "خوب نیست که آدم تنها بماند. من برای او همدمی خواهم ساخت." خدا تمام پرندگان و سایر جانواران را زد آدم آورد و آدم روی همۀ آنها اسم گذاشت. امّا در میان تمام جانوران و پرندگان همدم مناسبی برای آدم پیدا نشد.

خدا آدم را به خواب عمیقی فرو برد. سپس یکی از دنده‏های او را برداشت و زن را از آن آفرید. زنی که خدا آفریده بود، دقیقاً همدم مناسبی برای آدم بود.

خدا همه چیز را در شش روز آفرید. سپس خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را روز استراحت نامید. در باغ عدن آدم و حوا خدا را اطاعت می‏کردند و به این خاطر شاد بودند. خدا سَروَر ایشان بود و تمام نیازهای ایشان را برآورده می‏کرد و دوست ایشان بود.

پایان