Известные библейские стихи из پیدایش ۱

Поделиться

پس خودا بفرمأسته: «آدمَ خودمأنٚ شکل و شمایل به وجود بأوریم و اون، دریا مأیی‌یأن، آسمانٚ پرنده‌یأن، اهلی حیوانأن، وحشی جانوارأن و همه‌یٚ خزنده‌یأن و جونده‌یأن کی زیمینٚ سر رأ شیدی، فرمانروایی بوکونه.» پس خودا آدمَ خودشٚ شباهت خلق بوکوده، اونَ به خو شباهت مرد و زن خلق بوکوده.

خودا اوشأنَ برکت بدَه و بفرمأسته: «بارور و زیادَ بید. زیمینَ پورَ کونید و اونَ تسلط بدأرید. دریا مأیی‌یأن و آسمانٚ پرنده‌یأن و تومامٚ حیوانأنی کی زیمینٚ سر رأ شیدی، سروری بوکونید.»

جٚه اوّل، خودا آسمانأن و زیمینَ خلق بوکوده.

زیمین شکل نأشتی و خالی بو و ظولمأت، جولفٚ آبأنَ بپوشأنه‌بو و خودا روح، آبأنٚ جور دوأرستی.

خودا بفرمأسته: «روشنایی ببه،» و روشنایی بوبوسته.

و خودا بیده هرچی کی به وجود بأورده‌بو خیلی خُبه. شب بوگوذشته، صُب بمو، و اَن شیشمی روز بو.

خودا بیده کی روشنایی خُبه و روشنایی‌یَ تاریکی جأ سیوأ بوکوده.

بأزین خودا بفرمأسته: «زیمینٚ سر هرچی دانه‌دارٚ گیاهأن و درختأنی کی دانه‌دارٚ میوه به بار اَوریدی شمرَ فأدَم کی شیمی خورد و خوراک ببه.

خودا روشنایی‌یَ «روز» و تاریکی‌یَ «شب» نام بنَه. شب بوگوذشته، صُب بمو، و اَن اوّلی روز بو.

خودا بفرمأسته: «آبأنٚ میأن ایتأ فلک بوجود بأیه، تا آبأنَ همدیگرٚ جأ سیوأ بوکونه.»

ولی زیمینٚ جانورأن، آسمانٚ پرنده‌یأنٚ و همه‌یٚ خزنده‌یأن و جونده‌یأنَ، ینی تومامٚ اوشأنی کی جان دأریدی، سبزٚ گیاهأنَ فأدَم کی بوخورید.» و هَطویم بوبوسته.

خودا بفرمأسته: «نورافشانأن آسمانٚ فلکٚ دورون به وجود بأیید کی روزَ، شبٚ جأ سیوأ بوکونید و تا اَطویی فصلأن، روزأن و سالأنَ نیشأن بدید

بأزین بفرمأسته: «گیاهأن زیمینٚ جأ سر بیرون بأورید، هم اوشأنی کی دأنه اَوریدی و هم درختأنی کی دانه‌دارٚ میوه اَوریدی، و هر کودام زیمینٚ سر جنس به جنس خوشأنٚ مأنستن چأکونید» و هَطویم بوبوسته.

پس خودا فلکَ به وجود بأورده و اَطویی فلکٚ جیر و جورٚ آبأن همدیگرٚ جأ سیوأ بوبوستیدی. هَطویم بوبوسته.

گیاهأن زیمینٚ جأ سر بیرون بأوردید، هم اوشأنی کی دأنه اَوردیدی و هم درختأنی کی دانه‌دارٚ میوه اَوردیدی، و هر کودام جنس به جنس خوشأنٚ مأنستن چأکودیدی و خودا بیده کی خُبه.

خودا دوتأ پیله نور به وجود بأورده، اونی کی پیله‌تر بو، روزٚ فرمانروایی وأسی، و اونی کی کوچیتر بو، شبٚ فرمانروایی وأسی، و ستاره‌یأنم چأکوده

خودا بفرمأسته: «آسمانٚ جیر هر چی آب نهَه، همه ایتأ جا جمَ بید کی خوشکی نمایان ببه» و هَطویم بوبوسته. خودا خوشکی‌یَ «زیمین» و آبأنَ کی ایتأ جا جمَ بوسته‌بید «دریا» نام بنَه و خودا بیده کی خُبه.

خودا اوشأنَ برکت بدَه و بفرمأسته: «بارور و زیادَ بید، تومامٚ دریا آبأنَ پورَ کونید و پرنده‌یأنم وأ زیمینٚ سر فراوانَ بید!»

خودا بفرمأسته: «ببه کی زیمین جاندارٚ حیوانأنَ جنس به جنس بیرون بأوره، اهلی حیوانأن و خزنده‌یأن و جونده‌یأن و وحشی جانوارأن، هر کودام خوشأنٚ جنسٚ جأ» و هَطویم بوبوسته.

خودا بفرمأسته: «آبأن، جانورأنٚ فراوانٚ جأ پورَ بید و زیمینٚ جورم، آسمانٚ میأن، پرنده‌یأن پرواز بوکونید.»

خودا وحشی جانوارأنَ خوشأنٚ جنسٚ جأ و اهلی حیوانأنَ خوشأنٚ جنسٚ جأ و تومامٚ خزنده‌یأن و جونده‌یأنَ خوشأنٚ جنس جأ خلق بوکوده و خودا بیده کی خُبه.