Известные библейские стихи из Eoin 16

Поделиться

Adubhairt mé an méid sin libh, chum go mbéadh síothcháin agaibh ionnam‐sa. Ata anró oraibh sa tsaoghal so: acht bíodh meisneach agaibh; atá buaidhte agam‐sa ar an saoghal.

nuair thiocfas an Spiorad úd na fírinne, treoróchaidh sé chum na fírinne uile sibh: óir ní h‐uaidh féin labhras sé; acht labharfaidh sé gach a gcluineann sé: agus nochtfaidh sé dhaoibh na neithe atá le teacht.

Go dtí seo níor iarrabhar éinnidh im’ ainm‐se: iarraidh, agus do‐gheobhaidh sibh, ionnas go mbéidh bhúr n‐áthas iomlán.

Acht cheana atáim ag innsin na fírinne dhaoibh; Is é bhúr leas mé d’imtheacht: óir muna n‐imthighim, ní thiocfaidh an Sólásaidhe chugaibh, acht má imthighim, cuirfead chugaibh é. Agus nuair thiocfas seisean, pléidhfidh sé leis an saoghal i dtaobh an pheacaidh, agus an chirt, agus an bhreitheamhnais

Mar sin daoibh‐se, agus brón oraibh fá láthair: acht do‐chífead arís sibh, agus béidh áthas ar bhúr gcroidhe, agus ní bhainfidh aoinneach bhúr n‐áthas díbh. Agus ins an lá sin ní chuirfidh sibh ceist orm. Go fírinneach adeirim libh, Má iarrann sibh nidh ar bith ar an Athair, do‐bhéarfaidh sé dhaoibh é im’ ainm‐se.

Go fírinneach adeirim libh, go ndéanfaidh sibh‐se gol agus caoineadh, acht béidh áthas ar an saoghal: béidh brón oraibh‐se, acht athróchar bhúr mbrón chum gáirdeachais.