குணமாக்கும் கிறிஸ்துமாதிரி

தேவனுடைய சத்தத்தை கேட்பதற்கு பல சமயங்களில் நாம் நமது வழக்கமான அலுவல்களை தவிர்த்து தனித்திருக்க வேண்டிய அவசியம் எற்படுகிறது. தேவனுடைய சத்தத்தை மிகத் துல்லியமாக கேட்பதற்கு நம்முடைய இருதயம் ‘அமர்ந்த’ (அமைதியான) நிலையில் இருப்பது அவசியம் (சங்கீதம் 46:10) அமைதியற்று இருப்பது தேவ சத்தத்தை கேட்பதற்கு உதவாது. எனவே மறுபடியும் பிறந்த விசுவாசிகளாகிய நாம், தேவன் நம்முடனே பேசுகிறார், பல வழிகளில் பேசுகிறார் என்பதை அறிந்திருப்பது முக்கியம். தேவனுடைய சத்தத்தை கேட்பது நமக்கு விலையேறப் பெற்றது. ஆகவே தேவன் எந்த விதத்தில் நம்மோடு பேசினாலும், அவர் சத்தத்துக்கு நாம் மிகவும் கவனமாய் செவிகொடுக்க வேண்டும்.

தேவன் பிரதானமாய் நம்மோடு அவருடைய எழுதப்பட்ட வார்த்தையின் மூலமாகத்தான் பேசுகிறார். அவ்வாறு தேவன் பேசும்போது பரிசுத்த ஆவியானவர் அந்த வார்த்தையைக் குறித்த வெளிச்சத்தையும், வெளிப்பாட்டையும் நம்முடைய உள்ளத்திலும் மனதிலும் கொடுக்கிறார் (தானியேல் 9:1, 2). அதுமட்டுமல்ல, நம்முடைய ஆவியில், “உள்ளான சாட்சியின்” மூலமாகவும் தேவன் நம்மோடு பேசுகிறார். (ரோமர் 8:16; 1 யோவான் 2:20, 27; நீதிமொழிகள் 20:27). தேவன் இவ்வாறு பேசும்போது தெய்வீக சமாதானம் நம்முடைய உள்ளத்தை நிரப்புவதைக் காணமுடியும். வெளியே பார்ப்பதற்கு எல்லாமே மோசமான சூழ்நிலையைப் போல தெரியலாம்; ஆனால், தேவன் நம்மோடு பேசினபடியால், எல்லாமே நல்ல விதமாக மாறும், அமையும் என்கிற நிச்சயம் நமக்குள் உண்டாகிறது. மேலும், அபிஷேகிக்கப்பட்ட தேவ ஊழியர்கள் மூலமாகவும், (மல்கியா 2:7; அப்போஸ்தலர் 21:10), தேவ தரிசனங்கள் மூலமாகவும் (அப்போஸ்தலர் 22:17-21),  உவமைகள் மூலமாகவும் (உவமை என்பதற்கு எபிரெய வார்த்தை t’mnuah என்பதாகும். அதற்கு சாயல் அல்லது ரூபம் என்று அர்த்தம்) பேசுகிறார் (எபிரெயர் 1:17, 18, 19; ஒசியா 12:10).

‘சரியான சூழ்நிலைகள்’ மூலமாகவும் தேவன் சிலரோடு பேசினார் என்று வேதத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இந்த மனிதர்கள் தேவனுடைய சத்தத்தை கேட்கவோ, புரிந்து கொள்ளவோ இயலாத நிலையில் இருந்தவர்கள்; ஏனென்றால், மறுபடியும் பிறந்த நமக்குள் வாசமாயிருப்பது போல பரிசுத்த ஆவியானவர் அன்று அவர்களுக்குள் வாசம்பண்ணவில்லை (ஆதியாகமம் 24:12-24). இன்னும் சொல்லப்போனால், ஓடி ஒளிந்து கொள்ளாமல், தேவனுடைய சத்தத்தைக் கேட்க விரும்புகிற மக்களை தேவன் தேடிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதே உண்மை (ஆதியாகமம் 3:8).