Pananampalataya at Pagkilos

Ang pag-apaw ay kumikilos nang may pananampalataya sa sobrenatural. Ginagawa nitong posible ang imposible. Ito ang nangyayari kapag tayo ay may pananampalataya sa Diyos at lumalakad sa kahima-himala.

Kung wala tayong pananampalataya, hindi natin mapalulugdan ang Diyos. Ang ating relasyon sa Diyos ay nakabatay sa pananampalataya. Noong tayo ay "ipanganak na muli", walang makapagpapatunay ng ating kaligtasan sa pamamagitan ng isang bagay na maibibigay nila sa atin. Kahit na binigyan nila tayo ng papel na nagsasabing tayo ay naligtas, wala itong ibig sabihin. Ang ating kaligtasan ay napatunayan sa pamamagitan ng pananampalatayang inilagay natin sa Panginoong Jesu-Cristo upang patawarin ang ating mga kasalanan at linisin tayo sa ating kalikuan. Kung paanong tayo ay nanampalataya upang maipanganak na muli, tayo ay patuloy na nabubuhay para sa Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya. Kailangan ng pananampalataya upang magkaroon ng pang-araw-araw na kaugnayan kay Jesu-Cristo. Kailangan ng pananampalataya upang manalangin, magpatotoo, magbigay, at maglingkod. Ang lahat ng tungkol sa ating kaugnayan sa Diyos ay batay sa pananampalataya. Iyon ang dahilan kung bakit imposibleng masiyahan Siya kung wala ito.

Hindi ka ba naniniwala sa akin na hindi natin mapapasaya ang Diyos kung walang pananampalataya? Tingnan na lamang ang Mga Hebreo 11:6. Kung hindi tayo sumasampalataya sa Diyos, hindi natin Siya mabibigyang kaluguran, sapagkat ang sinumang lumalapit sa Diyos ay dapat sumampalatayang may Diyos na nagbibigay ng gantimpala sa mga nananalig sa Kanya!

Ang kabuuan ng Mga Hebreo 11 ay isang kamangha-manghang sipi na tumatalakay sa pananampalataya sa buong Salita ng Diyos at kung ano ang tunay na kahulugan ng pananampalataya. Mula sa pananampalataya nina Noe at Abraham hanggang kina Moises at Jacob, ipinakita dito ang ilang kuwento sa Biblia at kung paano sila nagpakita ng pananampalataya sa Panginoon.

At ang mabuting balita ay, tayong lahat ay may pananampalataya! Tinatalakay ito ng Mga Taga-Roma 12:3. Bawat isa sa atin ay kailangang magtrabaho upang maisagawa ang pananampalatayang ito sa Diyos at magtiwala sa lahat ng Kanyang ginagawa.

Sa tuwing sinasaway ni Jesus ang Kanyang mga disipulo, ito ay dahil sa kawalan ng pananampalataya. Ganito ang pananaw ng Diyos sa pananampalataya. Ang kakulangan nito ay nagdudulot ng pagsaway sa Kanya. Kailangan nating mamuhay sa pamamagitan ng pananampalataya, at dapat itong laging lumalago. Ito ang dahilan kung bakit dumarating ang mga problema at pagsubok sa ating buhay. Ito ang layunin ng Diyos na nagpapahintulot sa mga bagay na dumating sa atin na Siya lamang ang makakapag-ayos. Ang lahat ng ito ay nagpapataas ng ating pananampalataya. Ito ay nagpapahintulot sa kahima-himalang kapangyarihan ng Diyos na magpakita sa atin sa mas malaking paraan.

Marami sa mga pag-atake na kinakaharap mo ay walang gaanong kinalaman sa bagay na inaatake. Wala silang masyadong kinalaman sa kung sino ka. May kinalaman sila sa kung sino ka sa hinaharap. Kaya naman, inaatake ni Satanas ang iyong kasalukuyan, para maatake niya ang iyong kinabukasan. Ito ay isang pag-atake laban sa iyong pananampalataya, upang ilayo ka sa iyong kapalaran. Kung maaari nating payagan ang ating pananampalataya na pukawin at mabuo, maiiwasan natin ang mga pag-atake at matiyak ang ating kinabukasan.