Популярні біблійні вірші з Zanafilla 22

Поділитись

Abrahami e quajti atë vend «ZOTI këqyr», sikurse thuhet edhe sot: «Në malin e ZOTIT ai këqyret!».

Ai i tha: «Merre me vete tët bir, Isakun, birin tënd të vetëm, që ti e do, e shko në tokën e Moriahut. Atje kushtoje si fli shkrumbimi në një nga malet që do të të tregoj».

Ai i tha: «Mos ngri dorë kundër djalit e mos i bëj gjë, se tani e di që i druhesh Perëndisë e nuk e kurseve për mua as birin tënd të vetëm».

Abrahami iu përgjigj: «Vetë Perëndia do të këqyrë për qengjin e flisë së shkrumbimit, biri im». E kështu shkuan të dy bashkë.

unë do të të jap bekim pas bekimi e do t'i shumoj pasardhësit e tu si yjet e qiellit e si rëra e bregdetit. Pasardhësit e tu do të marrin në zotërim portat e armiqve të tyre. Tërë kombet e tokës do të bekohen në pasardhësit e tu për shkak se ti iu binde zërit tim».

Pas këtyre ngjarjeve Perëndia e vuri në provë Abrahamin e i tha: «Abraham!». Ai iu përgjigj: «Ja ku jam».

Por engjëlli i ZOTIT i thirri nga qielli e i tha: «Abraham, Abraham!». Ai iu përgjigj: «Ja ku jam!».

Engjëlli i ZOTIT e thirri nga qielli për së dyti, e i tha: «Veten time zë në be, kumton ZOTI, për shkak se bëre këtë gjë e nuk e kurseve birin tënd të vetëm

Kur arritën te vendi që Perëndia i kishte treguar, Abrahami ngriti një altar dhe i vendosi drutë mbi të. E lidhi Isakun, të birin, dhe e vuri mbi altar, mbi turrën e druve.