Stinët e zemrësShembull

Në dukje kundërshtuese

Ejani,të kthehemi te Zoti:sepse ai na ka shqyer,por do të na shërojë, na ka goditur,por do të na fashojë. - Osea 6:1

Mendja që është veçanërisht e ndjeshme ndaj ndjesive – megjithëse ndonjëherë kam menduar se ka nevojë për më shumë hir për t'i dhënë asaj mundësi të durojë mundime sesa një tjetër – ka, ndoshta, disa përparësi të veçanta. Në një mendje të tillë, nëse është e shenjtëruar, ndjenja e varësisë duhet të jetë shumë më e fortë dhe, natyrisht, e zbatueshme tek Ai, hiri i të Cilit është i mjaftueshëm në çdo kohë nevoje dhe i vazhdueshëm. Dhe çdo gjë që na çon te Perëndia për t'u forcuar është një bekim i madh, sepse gjithçka që merret kudo tjetër përveçse në plotësinë që është në Krishtin, nuk është veçse dobësi, sado e kënaqshme mund të duket për syrin. Ndjenjat e tua janë të mprehta dhe, për këtë arsye, ti ke një sfidë më të vështirë; por për të njëjtën arsye, ti do të kesh një fitore akoma më të lavdishme. Dhe Ai që ka shqyer do të shërojë; Ai që ka goditur do të fashojë. Ai e di se sa duhet të godasë për të përmbushur planet e Tij të hirshme në lidhje me ty, dhe Ai nuk do të vërë mbi ty më shumë sesa Ai do të të lejojë të duroni, nëse shpresoni tek Ai.

Mosbesimi është mëkati ndaj të cilit kemi më shumë nevojë të ruhemi – madje do të thoja, më shumë se çdo tjetër. Nuk ka mëkat më fyes për Perëndinë, dhe më shqetësues për ne. Sa e lavdishme, sa triumfuese do të shkëlqejë e krishtera në vuajtje, nëse në çdo kohë ajo do të ushtronte atë besim të palëkundur që urdhëron besimi i saj! Ajo nuk do të kishte qetësinë e pajetë të ndërprerjes së ndjesisë, por bashkimin hyjnor të atyre gjërave kontradiktore në dukje: “të brengosur, por gjithmonë të gëzuar; si të varfër, por kanë gjithçka!” Le të përpiqemi, mikja ime e dashur, qoftë në mirëqenie apo fatkeqësi, të kapemi pas kryqit të Krishtit, i cili zotëron një virtyt që do ta bëjë njërin të padëmshëm dhe tjetrin mirënjohës ose, më saktë, që do t'i bëjë të dy mirënjohës.

Susan Huntington