Stinët e zemrësShembull

Lavdia e Perëndisë në shkretëtirë

Ndërsa Aaroni i fliste tërë asamblesë së bijve të Izraelit, ata u sollën drejt shkretëtirës; dhe, ja lavdia e Zotit u shfaq në re. - Eksodi 16:10

Është e mrekullueshme se sa plot mundësi të bekuara për të shpalosur dhe zbuluar janë fjalët e Perëndisë. Sado i zymtë dhe i paqartë të duket një pasazh në pamje të parë, ai do të shkëlqejë si me zjarr të fshehur kur Fryma e Zotit të fryjë mbi të dhe sytë e besimit dhe dëshirës të shikojnë nga afër në thellësitë e tij. Një tekst që mund ta keni lexuar qindra herë pa vërejtur ndonjë gjë të veçantë rreth tij, papritur bëhet i gjallë dhe i flet zemrës sate si të ishte zëri i Vetë Perëndisë!

A nuk e sheh dot tek vetja këtë? Hidhi sytë pas në jetën tënde në të kaluarën dhe shiko nëse mund të kujtosh gjithë ato herë kur “ece drejt” ndonjë shkretëtire sprove, hidhërimi ose mundimi që shtrihej përgjatë shtegut tënd, por pa pritshmërinë për të parë atje “lavdinë e Zotit”. Por ku ke parë çdo gjë tjetër – errësirë, shqetësim dhe rrezik – dhe ke patur jashtëzakonisht shumë frikë. Megjithatë, a nuk është e vërtetë se atëherë kur dhe ku ke pasur më shumë nevojë për Të, Perëndia yt i bekuar ka ardhur tek ty dhe, pa kaluar shumë kohë, shkretëtira jote e zymtë “ka lulëzuar si trëndafili?”

Pastaj, oh me çfarë dhembshurie të pafund për dobësinë tonë, Ai e shfaq veten e Tij! Lavdia e Tij e zbuluar do të na godiste me verbëri, prandaj Ai e bëri atë të shfaqej “në një re”. Me një epërsi të dhimbsur, Ai denjon ta mbështjellë shkëlqimin e Tij në një vel të mjegullt të dritës, që shkëlqimi i pranisë së Tij të shkëlqejë e megjithatë të mos na verbojë.

Mos ki frikë të shikosh drejt shkretëtirës, pra, nëse Perëndia yt të ka vendosur atje, sepse këtu janë “daljet” e Zotit që nga lashtësia, edhe kështu Ai jep “dritën e njohjes për të na ndriçuar në njohurinë e lavdisë së Perëndisë, në fytyrën e Jezu Krishtit.”

Susannah Spurgeon