Ciągłe zmęczenie - jak z nim walczyć?Przykład

Dzień 5: Czas w samotności - odosobnienie

Jak wspomnieliśmy, w Ewangeliach widzimy, jak Jezus szedł na górę. Potrzebował momentów odosobnienia, aby modlić się i być bliżej Boga. Te chwile odosobnienia były ważne dla duchowego życia Jezusa i pozwalały mu rozważać nad swoją misją i przygotowywać się do ważnych wydarzeń.

Dodatkowo miały znaczenie duchowe i były częścią życia modlitewnego, pomagały we wzmocnieniu ducha oraz przygotowaniu się do ważnych wydarzeń i prób.

Widzimy na przykład, że zaraz po śmierci Jana Chrzciciela:

„Gdy Jezus o tym usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce puste, na osobność.” (Mt 14,13 - w innych przekładach na miejsce odludne/ustronne).

Kilka wersetów dalej Jezus odchodził na miejsca odludne, z dala od tłumów, aby modlić się i być sam ze swoim Ojcem, skoncentrować się na Bogu (np. Ewangelia Mateusza 14,23):

„A gdy rozpuścił tłumy, wstąpił na górę, aby się modlić na osobności; a gdy nastał wieczór, BYŁ TAM SAM.”

Jezus zachęca do tego również swoich uczniów, wskazując na bezpośrednią relację pomiędzy odpoczynkiem a odosobnieniem:

„Wy sami idźcie na osobność, na miejsce ustronne i odpocznijcie nieco." (Mk 6,31a)

W innym tłumaczeniu:

„Niech teraz każdy z was uda się samotnie na odludne miejsce i tam trochę odpocznie.”

Nie można jednak mylić „czasu spędzanego w samotności” z „uczuciem samotności”. Samotność sama w sobie jest czymś innym niż miejsce odpoczynku, wyciszenia się, dodatkowo może być również odczuwana „w tłumie ludzi”. Jezus nie zachęca nas do samotności, a do celowego, w miarę regularnego czasu w miejscu odosobnienia, w celu „naładowania baterii” wyczerpywanych również poprzez ciągły szum, interakcję z innymi.

A ty, jak dużo czasu spędzasz w sam? Jakie jest twoje ustronne miejsce?