Gewilde Bybelverse vanaf Destpêk 17

Deel

Gava Avram nod û neh salî bû, Xudan lê xuya bû û got: “Ez Xwedayê Karîndar im, bi min re bimeşe û kamil be.

Êdî tê bi navê Avram neyê gazîkirin, wê navê te Îbrahîm be. Çimkî min tu kirî bavê koma miletan.

Ezê peymana herheyî di nav xwe û te de, bi te û bi ziriyeta te re bikim. Wê nifş bi nifş berdewam bike. Ezê bibim Xwedayê te û ziriyeta te.

“Va ye, ev peymana min bi te re kiriye ev e: Tê bibî bavê gelek miletan.

Xwedê got: “Na! Wê jina te Sara kurekî bîne û tê navê wî Îshaq deynî. Ezê bi wî û ziriyeta wî re peymana xwe her û her berdewam bikim.

Ezê tevahiya welatê Kenanê yê ku tu niha bi xerîbî lê dimînî bidim te û ziriyeta te ku her û her bibe milkê we û ezê Xwedayê wan bim.”

Îbrahîm deverû çû erdê, keniya û di dilê xwe de got: “Zilamekî sed salî dikare bibe xweyî zarok? Wê Sara di nod saliya xwe de zarok bîne?”

Bi ser de Xwedê ji Îbrahîm re got: “Herçî Seraya jina te ye, êdî tê jê re nebêjî Seray. Wê navê wê Sara be.

Divê hûn sinet bibin û wê sinet bibe nîşana peymana di nav min û we de.

Lê ezê peymana xwe sala bê vî çaxî, bi kurê ku Sara ji te re bîne, ango bi Îshaq re girê bidim.”

Di nav nifşên wan de her mêrê ku li mala we çêbûye yan ku ji xerîban hatiye kirîn, tevî kesên ku ne ji ziriyeta we ne, divê di heşt rojiya xwe de were sinetkirin. Hem yê ku li mala te çêdibe û hem jî yê ku bi pereyê te tê kirîn, esse divê bê sinetkirin. Ev nîşana bedena we, wê her û her bibe nîşana peymana navbera min û we.