Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Eoin 7

Pakurirana nevamwe

An té a chreideas ionnam-sa, mar deir an scrioptúir, gluaisfidh as a bholg srothanna de uisce bheo.

Agus an lá mór deireannach de’n fhéile, sheasuigh Íosa, agus labhair sé de ghuth árd, ag rádh: Má bhíonn tart ar aoinneach, taradh sé chugam-sa, agus óladh sé.

Agus dubhairt sé seo fá’n Spiorad a gheobhadh an méid a chreidfeadh ann: óir ní raibh an Spiorad bronnta go fóill, de bhrígh nach raibh Íosa go fóill ina ghlóir.

Ná tabhairigidh breitheamhnas do réir an deallraimh, acht tabhairigidh breitheamhnas cóir.

An té a labhras uaidh féin, bíonn sé i bhfáthach le n-a ghlóir féin; acht an té atá i bhfáthach le glóir an té a chuir uaidh é, tá sé sin fírinneach, agus ní fhuil éagcóir ann.

D’fhreagair Íosa iad, agus dubhairt: Ní liom féin mo theagasc, acht leis an té a chuir uaidh mé.

Ní féidir do’n tsaoghal fuath a thabhairt díbh-se: acht tá fuath aige orm-sa, de bhrígh go dtabhraim-se fiadhnaise air, gurab olc a oibreacha