Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Iivanan jevanheli 7

Pakurirana nevamwe

Ken uškou Miuh, šen šiämeštä virratah elävän vejen jovet, niin kuin Pyhissä Kirjutukšissa šanotah.»

Pruasniekan viimesenä, šuurena päivänä Iisussa nousi ta karju lujah: «Kun ketä janottanou, tulkah Miun luo ta juokah!

Tämän Iisussa šano Pyhäštä Henkeštä, kumpasen Häneh uškojat šuatais. Nyt heissä ei vielä ollun Pyhyä Henkie, šentäh kun Iisussa ei vielä nouššun jumalalliseh valoh.

Elkyä suutikkua šen mukah, miltä as's'a piältä päin näyttäy, vain suutikkua oikein.»

Ken pakajau omie tuumija, še tahtou kunnivuo ičelläh. A ken tahtou kunnivuo omalla Työntäjällä, Še pakajau totta, Häneššä ei ole valehta.

Iisussa šano heilä: «Še, mitä Mie opaššan, ei ole Miun opaššuš, vain Hänen, ken työnsi Miut.

Muailma ei voi teitä vihata, ka Milma še vihuau, šentäh kun Mie tovissan, jotta šen ruavot ollah pahat.