பெற்றுக்கொள்வோம் என்று விசுவாசிக்கும் ஜெபம் மாற்கு 11:24 - சகோதரன் சித்தார்த்தன்மாதிரி

ஜெபம் – ஒரு சடங்கு அல்ல. சர்வலோகத்தையும் சிருஷ்டித்த சிருஷ்டிகருடன் - ஒரு நெருக்கமான சம்பாஷணை. இதில் நடப்பது என்ன? நாம் நமது பாரங்களை, பயங்களை நமது நிச்சயமற்ற தன்மைகளை அவரிடத்தில் இறக்கி வைத்துவிட்டு அவரது வழிகாட்டலை, அவர் தரும் சமாதானத்தை எடுத்துக் கொள்ளுதல். இதில் வேறொரு பரிமாற்றமும் நிகழ்கின்றது – அதாவது நம்து சித்தம்/ விருப்பத்தையும், நாம் நமது கால அட்டவணையையும் அவரிடத்தில் சமர்ப்பிக்கிறோம். சமர்ப்பித்தவுடன் தான்--- நமக்கு என்னவெல்லாம் நடக்கிறதோ அதற்கு பின்னணியில் தெய்வீக திட்டம், தெய்வீக நோக்கம் இருக்கின்றது என்ற ஆழமான சத்தியம் புரிய வரும். நமக்கு போராட்டமே தேவனுடைய வேளையை புரிந்துகொள்வதில் தான். நாம் – கேட்டுவிட்டேன், தேடிவிட்டேன் தட்டிவிட்டேன் – ஆனாலும் ஏன் இன்னும் இந்த கதவு திறக்கவில்லை என்று உடனே சோர்ந்து களைத்துப் போய்விடுகிறோம்.

சமாதானத்துக்கான நினைவுகள்: இந்த இடத்தில் தான் நம்முடைய விசுவாசம் அந்த மூடின கதவை திறக்கவல்ல சாவியாகவும், நாம் காத்திருந்து-அமைதியாக இருக்க வேண்டிய நேரத்தில் தேவன் எனக்காக - நான் கற்பனைசெய்வதைக்காட்டிலும் பெரிதான ஒரு வழியை எனக்காக ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருக்கின்றார் என்று- நாம் பெற்றுக்கொள்ளும் வரை காத்திருக்கத் தேவையான வல்லமையையும் தருகின்றது.